1-علم خداوند، محدود به زمان و مکان و اشیا یا امور خاص نیست. هم به اسمان ها و زمین علم دارد و هم به آنچه پنهانی یا علنی انجام شود، آگاه است.«یعلم ما فی السموات...یعلم ما تسرّون...»
2-انسان، رها نیست، بلکه زیر نظر خداست. «یعلم ما تسرّون و ما تعلنون»
3-پنهان و آشکار برای خداوند یکسان است. «تسرّون...تعلنون»
4-خداوند، هم به کارهای مخفیانه انسان آگاه است و هم به افکار و انگیزه ها و اسرار نهفته در سینه او. «تسرّون...ذات الصدور »

1-آفرینش آسمان ها و زمین از روی برنامه و هدف بوده است. { خلق السموات و الارض بالحق }
2-خداوند، صورت گری انسان را به خود نسبت داده است. {صوّرکم }
3-انسان در مقایسه با دیگر موجودات، زیباتر و کامل تر است. {فاحسن صورکم }
4-جهان آفرینش در حال حرکت به سوی مقصدی الهی است. {الیه المصیر }
5-مبدأ و معاد هستی، خداوند است. {خلق...الیه المصیر }
6-لازمه ی آفرینش به حق و هدفمند، وجود معاد و بازگشت انسان ها به سوی خداوند برای کیفر و پاداش است. {خلق... بالحق... و الیه المصیر }

1- آفرینش انسان، جلوه ای از قدرت خداوند است. « هو علی کلّ شیء قدیر- هو الّذی خلقکم »
2- انسان، موجودی مختار و انتخابگر است نه مجبور. « فمنکم کافر و منکم مؤمن »
3- عمل انسان، بیانگر عقیده اوست. (به جای آنکه بگوید: خداوند به کفر و ایمان شما آگاه است، می فرماید: خداوند به عملکرد شما آگاه است.) « والله بما تعملون بصیر »