ابن بابویه از اسماعیل بن فضل روایت کرده ذیل آیه (وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ) از حضرت صادق ع در مورد دعای قبل طلوع الشمس و قبل غروبها را سؤال کردم فرمود: بر هر کس واجب است همواره پیش از طلوع و غروب آفتاب هر بار ده مرتبه بگوید : (لا اله الا اللّه وحده لا شریک له، له المـلک و له الحـمـد یـحـیـى و یـمـیـت و یمیت و یحیى و هو حى لا یموت بیده الخیر و هو على کل شى ء قدیر). توضیح : یعنی: هیچ معبودی جز الله نیست که تنها و بی‌شریک است، پادشاهی و حمد و ستایش سزاوار او و از آن اوست و او بر هر چیزی و هر کاری تواناست و الله تعالی زنده میکند و میمیراند و میمیراند و زنده میکند شکی نیست خدای لایزال و تمام خیر به قدرت الله است و از طریق قدرت الله به ما ساری و جاری می‌شود.

(إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۚ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ):

کسانی که با خدا و رسولش مخالفت می‌کنند مانند کافران پیشین به رو در آتش دوزخ می‌افتند و ما آیات روشن خود را فرستادیم و از برای کفار عذاب ذلت و خواری مهیا شده ای رسول ما یاد کن آن روزی را که خدای تعالی تمام خلایق را برای حساب زنده گرداند و خبر دهد ایشان رابه آن چه عمل کرده‌اند یعنی اعمال شان را در مقابل آن ها آورند تا خجل و شرمنده شوند و این شرمندگی نوعی از عقوبت (شکنجه،تنبیه) و عذاب می باشد چنان که یکی از ما به دیگری می گوید تو را آگاه کنم از آنچه کرده ای تمام آن اعمال و معاصی را که به جا آورده‌اند خداوند ضبط فرموده و آن ها فراموش کرده اند, ولی پروردگار ایشان را آگاه سازد که او بر همه چیز دانا و گواهست.

إِنَّ الْمُصَّدِّقینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ کَریمٌ
در کافی ذیل آیه فوق از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده فرمود: خداوند واجب نموده در اموال اغنیاء فرضیه ای را که ستایش نمی شوند در اثر اداء آن و آن فرضیه زکات است به واسطه زکات خود خون آن ها محفوظ است و به سبب اداء زکات مسلمان نامیده می شوند. و حقوق دیگری برای ایشان واجب فرموده و آیه فوق را تلاوت فرمودند و حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود آیه نازل شده در حق کسانیست که صله امام به جا می آورند.

وَ ما لَکُمْ أَلاَّ تُنْفِقُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ میراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا یَسْتَوی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا وَ کُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنی‏ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ
و برای چه شما در راه خدا انفاق نمی کنید، و حال آن که میراث اهل آسمان ها و زمین برای خدا است یعنی شما و اموالتان در اثر مرگ نابود خواهید شد فقط ذات مقدس خدا باقی است پیش از آن که بر اثر مرگ دنیا را ترک نمائید حظ (بهره) و نصیب خود را از اموال و دارائی خود استیفاء (بازستانی،حق چیزی را ادا کردن) کنید پس از آن می فرماید انفاق پیش از فتح مکه و جهاد کردن قبل از آن نزد خدا ثواب و پاداش بیشتری داشت تا از انفاق و جهاد بعد ازفتح. و پروردگار به هریک از انفاق کنند گان وعده بهشت و پاداش نیکو می دهد و آگاه است به حال ایشان و کسانی که در راه او جهاد می کنند...

آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفینَ فیهِ فَالَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبیرٌ
در آیه به مردم خطاب می کند و می فرماید ای خردمندان خدا را تصدیق کنید و اقرار و اعتراف نمائید به یگانگی او و با خلوص او را عبادت کنید و تصدیق کنید رسولش را و اعتراف نمائید به نبوت او و در راه خدا از مال و ثروتی که از دیگران و گذشتگان به ارث به شما رسیده انفاق کنید. توضیح : در این آیه خداوند بندگان خود را آگاه می کند به این که اموال و ثروتی که در تصرف آن ها است به ارث به دیگران خواهد رسید چنان که از گذشتگان به ایشان رسیده است و آن ها را ترغیب و تحریص (وادار،تحریک)می فرماید که حظ(بهره) و نصیب خود را از آن اموال پیش از آن که به ارث منتقل به دیگران شود استیفاء (بازستانی)کنید. آنگاه پاداش آنان را که در راخدا انفاق کنند بیان می فرماید: کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق نمایند اجر و پاداش بزرگی خواهند داشت.

(فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظیمٌ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَریمٌ فی‏ کِتابٍ مَکْنُونٍ لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ تَنْزیلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمینَ):
سوگند با آیات کریمه قرآن که بر رسول اکرم در مواقع گوناگون فرود آمد و اگر بفهمید این سوگندی است بسیار بزرگ این قرآن بسیار عزیز و گرامی و سودمند است در لوح محفوظ که جز دست پاکان و پاک دلان به آن نرسد و این کتاب بزرگ از پیشگاه پروردگار جهانیان فرستاده شده ای کافران آیا با این وصف باز قرآن را انکار می نمائید و راه نفاق می گیرید؟؟؟

وسوسه آدمی بدو طریق تصور می شود یکی آن که نفس اماره انسانی او را به ارتکاب مناهی و اعمال زشت وا می دارد و دیگر آن که شخصی از جنس آدم او را اغوا می کند و در ظاهر به او می‌نمایاند که من بتو پند و اندرز می کنم و حال آن که قصدش اغوا کردن و شر رساندن به او است چنانچه بسیاری از دوستان و رفقای آدم از این قبیل اشخاص می باشند و لذا پروردگار در آیه دیگر می‌فرماید شیاطین الانس و جن او را وسوسه می کند منتها شیطان انسی آشکارا و علنی به او می گوید این کار را بکن و این عمل را انجام مده و در ظاهر به او می گوید من خیرخواه تو هستم...
. توضیح : پس زیان و ضرر از ناحیه این دو طایفه عاید آدمیزاد می شود از این جهت پروردگار امر فرموده از آن ها استغاذه بجوییم و هرگاه شخصی از شر آن ها به خدای تعالی پناه جستد پروردگار او را نگاه می دارد و حفظ می‌فرماید و نمی گذارد شرور اینان به او برسد.

(وَاَقیمُوا الوَزنَ بِالقِسطِ وَلاتُخسِرُواالمیزانَ):
خداوند در آن برهه از زمان خطاب به مردم فرمودند یعنی از راه عدل و انصاف مطیع و فرمان بردار امام باشید و از او پیروی کنید و هرگز در حق امیرالمومنین و فرزندانش تعدی و ستم نکنید.

فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ# وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ# کَلاَّ بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتیمَ# وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی‏ طَعامِ الْمِسْکینِ# وَ تَأْکُلُونَ التُّراثَ أَکْلاً لَمًّا
در این آیات احوال بشر را بیان میکند و می‌فرماید: اما انسان چون خدایتعالی او را به نعمتی آزمایش و امتحان کند و تندرست گرداند و مال ثروت و انواع نعمتهای دیگر باو عطا کند در آن حال به آن ناز و نعمت مغرور شود و گوید خدا مرا عزیز و گرامی داشته است و گمان کند که این حق و نعمت بر خدا واجب بوده که باو عطا فرموده و چون او را به فقر و بیماری امتحان کند مغموم شود و گوید خدا مرا خوار گردانید پس انسان نه شکر نعمت کند و نه در محنت و ابتلا بردبار و صابر است. توضیح : چنین نیست که او گمان کرده ثروت و توانگری بخاطر عزت و اکرام او نیست و فقر و احتیاج او برای خواری و اهانت باو نیست بلکه برای صلاح و مصلحتی است که پروردگار میداند و گاهی فقر و پریشانی برای آنست که یتیم نوازی نمیکنند و بینوایی را بمیل و رغبت بر سفره طعام خود نمی شانند و میراث را بتمام میخورند و مراعات صغیر و سایر ورثه را نمینمایند و سخت فریفته مال دنیا هستند و آن را ذخیره میکنند و در راه خدا انفاق نمیکنند.