بین خداى سبحان و انسانها پیمانى است که برخى به آن وفادارند و برخى نیز آن را نقض مى کنند. مراد از عهد الهى همان دین است و خداوند چنین پیمانى را از راه عقل و وحى گرفته است و احکام عقل و وحى تشریعى ترجمان آن است.

عهد جایگاه ویژه اى دارد و وفاى به عهد از صفات خدا و سیرت صاحبان خرد معرفى شده و نقض عهد نیز موجب فسق، اضلال کیفرى و لعن خداى سبحان و مایه تفرق انسانهاست.

نقض عهد مصادیق گوناگونى دارد و از مصادیق مذموم آن، بریدن پیوند با اعضاى خانواده، ارحام، برادران دینى، همسایگان، امت اسلامى و امام مسلمین است .

صفت دیگر فاسقان افساد در زمین است که خود مصادیقى دارد و ترویج کفر و سایر انحرافهاى عقیدتى از بدترین مصادیق آن است.

در پایان آیه، فاسقان انسانهاى سرمایه باخته معرفى شده اند؛ انسانى که سرمایه هدایت فطرى را از دست بدهد از هدایت محروم به ضلالت کیفرى الهى مبتلا مى شود.

((او کصیب من السماء فیه ظلمات و رعد و برق )): ((مانند باران پرپشتى که از آسمان فرو مى ریزد، و در آن ، ظلمت و رعد و برق است )) اشاره به محیط وحشتزا و پرخوف و خطرى است که منافقان در آن زندگى داشتند.