در ایـن سـوره کـه آخـریـن سوره قرآن مجید است روى سخن را به شخص پیامبر(ص) به عنوان سـرمـشـق و مقتدا و پیشواى مردم کرده ، مى فرماید:
((بگو: پناه مى برم به پروردگار مردم)) (قل اعوذ برب الناس).
((به مالک و حاکم مردم)) (ملک الناس).

((به (خدا و) معبود مردم)) (اله الناس).

قـابـل توجه این که در اینجا روى سه وصف از اوصاف بزرگ خداوند (ربوبیت و مالکیت و الوهیت) تـکیه شده است که همه آنها ارتباط مستقیمى به تربیت انسان ،و نجات او از چنگال وسوسه گران دارد.

البته منظور از پناه بردن به خدا این نیست که انسان تنها با زبان این جمله رابگوید، بلکه باید با فکر و عـقیده و عمل نیز خود را در پناه خدا قرار دهد، از راههاى شیطانى ، برنامه هاى شیطانى ، افکار و تـبـلـیـغـات شـیطانى ، مجالس و محافل شیطانى ،خود را کنار کشد، و در مسیر افکار و تبلیغات رحـمانى جاى دهد، وگرنه انسانى که عملا خود را در معرض طوفان آن وسوسه ها قرار داده ، تنها با خواندن این سوره وگفتن این الفاظ به جائى نمى رسد.

بـا گـفـتـن ((رب الـنـاس)) اعتراف به ربوبیت پروردگار مى کند، و خود را تحت تربیت او قرار مى دهد.

با گفتن ((ملک الناس)) خود را ملک او مى داند، و بنده سر بر فرمانش مى شود.

و با گفتن ((اله الناس)) در طریق عبودیت او گام مى نهد، و از عبادت غیر اوپرهیز مى کند، بدون شـک کـسـى کـه بـه ایـن صـفـات سـه گانه مؤمن باشد، و خود را با هرسه هماهنگ سازد از شر وسوسه گران در امان خواهد بود.

در حقیقت این اوصاف سه گانه سه درس مهم تربیتى و سه وسیله نجات ازشر وسوسه گران است و انسان را در مقابل آنها بیمه مى کند.

در این آیـه ، بـه عـنـوان هـشـدار بـه هـمه کسانى که در مسیر آن اقوام طغیانگر گام بـرمـى دارنـد، مى فرماید: ((به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران)است)) و مراقب اعمال بندگان (ان ربک لبالمرصاد).

اشاره به این که گمان نکنید کسى مى تواند از چنگال عذاب الهى بگریزد،همه در قبضه قدرت او هستند و هر وقت اراده کند آنها را مجازات مى نماید.

تعبیر به ((ربک)) (پروردگار تو) اشاره به این است که سنت الهى در مورد اقوام سرکش و ظالم و سـتـمـگـر در امـت تو نیز جارى مى شود و هم تسلى خاطرى است براى پیامبر(ص) و مؤمنان که بـدانـنـد ایـن دشـمنان لجوج کینه توز از چنگال قدرت خدا هرگز فرار نخواهند کرد، و هم اعلام خطرى است به آنها که هرگونه ظلم وستمى را به پیغمبراکرم (ص) و مؤمنان روا مى داشتند، آنها بـایـد بـدانند کسانى که ازآنان قدرتمندتر و نیرومندتر بودند در مقابل یک تندباد، یک طوفان و یا یک جرقه وصیحه آسمانى ، تاب مقاومت نیاوردند، اینها چگونه فکر مى کنند مى توانند با این اعمال خلافشان از عذاب الهى نجات یابند.


و بـه مـردم دستور داده مى شود که از آن بگذرند، آنها که در امانت و رحم کوتاهى کرده اند در پل اول مى مانند و اگر از آن بگذرند چنانچه در نماز کوتاهى کرده باشند، در پل دوم مى مانند، و اگر از آن بـگـذرنـد در پـایـان مسیر در برابر عدل الهى قرار مى گیرند، و این است معنى آیه ان ربک لبالمرصاد)).