1)
ابراهیمی (داور) : جواب این است که افراد مذکور در غفلت هستند زیرا برداشت و تصور صحیحی از حساب ندارند و به دلیل همین تصور نادرست دلهایشان به دنیا گرم می شود و از حساب اعراض می کنند.
2)
رضائی : پاسخ: غفلت و بى توجّهى دو گونه است:
الف: غفلتى که شخص با هشدار بیدار مىشود.
ب: غفلتى که مقدّمهى اعراض است، یعنى شخصِ غافل نمىخواهد بیدار شود. همچون کسى که خودش را به خوابزده که با صدا زدن نیز چشم خود را باز نمىکند.
از آنجا که غالب مردم از معاد و حساب غافلند، خداوند این غفلت را به همه مردم نسبت داده است وگرنه همیشه گروهى از مردم، استثنا هستند.
در آیه 97 همین سوره، به اقرار به غفلت از زبان خود مردم نیز اشاره شده است. «یا ویلنا قد کنا فى غفلة من هذا»
نگاهى به مسئله حساب در روز قیامت
آنچه از آیات بدست مىآید این است که:
1- همهى افراد مورد سؤال قرار مىگیرند. «فلنسئلنّ الّذین ارسلالیهم ولنسئلنّ المرسلین»(2)
2- همهى اعمال مورد محاسبه واقع مىشود. «لتُسئلنّ عما کنتم تعملون»(3)
3- همهى احوال مورد رسیدگى قرار مىگیرد. «اِن تبدوا ما فى انفسکم او تخفوه یحاسبکم به اللّه»(4)
4- از همهى اعضاى بدن انسان سؤال خواهد شد. «اِنّ السّمع و البصر و... کلّ اولئک کان عنه مسئولا»(5)
5 - از نعمتهاى الهى سؤال مىشود. «و لتسئلنّ یومئذٍ عن النعیم»(6)
6- همه کارها را در هر کجا و به هر اندازه که باشد حاضر خواهند ساخت. «ان تک مثقال حبةّ من خردل فتکن فى صخرة»(7)
در اوّلین سؤال، از نماز خواهند پرسید و به حساب امور مهمى چون، جوانى، عمر، راه کسب درآمد و هزینهى آن و بویژه مسألهى رهبرى و ولایت خواهند پرداخت وهمین بس که خداوند، خود، حسابرسى خواهد بود. «کفىبناحاسبین»(8)
2) اعراف، 16
.3) نحل، 93
.4) بقره، 284
.5) اسراء، 36
.6) نحل، 93
.7) لقمان، 16
.8) انبیاء، 47