1) شاه آبادی (داور) : تمامی غیر معصومین از نسل ایشن مصداق ستمکار هستند.

1) شاه آبادی (داور) : شفاعت هیچ کسی بدون اذن خدا سودمند نیست. پیامبران و ملائک در حدود خدا اذن شفاعت دارند.

1) شاه آبادی (داور) : شفاعت هیچ کسی بدون اذن خدا سودمند نیست. پیامبران و ملائک در حدود خدا اذن شفاعت دارند.

1) شاه آبادی (داور) : اگر کسی از روی نادانی داروی سمی بخورد زیان کار نیست؟
درجات زیان تفاوت دارد ولی به هر حال مسیر حق را پیروی نکردن عمداً یا سهواً زیانکاری است.
2) طوفانی : سلام علیکم

پاسخ داور محترم از نظر متدلوژی علوم(روش نقد اندیشه ها) غلط است. یعنی نمی توان از گزاره های تجربی برای نفی و یا اثبات مقولات متافیزیکی استفاده نمود.
خوردن اشتباهی و یا ناآگاهانه ی سم و آثار مخرّب آن بر فیزیولوژی بدن، یک امر عینی و تجربی است. در حالی که پیروی از یک دین، مربوط به حوزه ی اندیشه های متافیزیکی است. بنابراین از منظر منطقی و روش صحیح بررسی اندیشها نمی توان از آن مثال سم خوردن داور محترم برای پاسخ دادن به سوال این دوست عزیز استفاده نمود.

1) ماجدی (داور) : عذاب آخرت حکم تکلیفی ظالمترینها و چه بسا خواری در دنیا حکم وضعی و نتیجه ی فعل آنهاست : کسی که خربزه می خوره پای لرزش هم می شینه وذر ثانی گاهی عمل آنقدر فضاحت و پستی دارد و بازتاب ظالمانه دارد که دنیا ظرف جزای آن را ندارد:
تعطیلی و تخریب مساجد و جلوگیرى از مراکز توحید، نتیجه‏اى جز سوق مردم به بى دینى نخواهد داشت، و مى‏دانیم زیان این کار از هر عملى بیشتر و عواقب شوم آن دردناکتر است.
2) طوفانی : سلام
با پاسخ داور محترم موافقم.
3) طوفانی : سلام
با پاسخ داور محترم موافق هستم. اعمال منفوری مثل توهین به عقاید مردمی و یا تعدّی به اماکن دینی مورد علاقه ی مردمانی از مصادیق بارز تجاوز به حقوق مردم است. لذا هم دارای تبعات این دنیایی است و هم عقوبت اخروی را می طلبد.
عقوبت اخروی این اعمال به جهت تخفیفی است که عاملان این کارهای ناپسند در جان خود ایجاد می کنند.

1) شاه آبادی (داور) : دین یهود و مسیحیت هر دو از سوی خداوند به پیامبران الهی نازل شده بودند و مردم آن دوران مکلف بودن تا از آنها پیروی کنند. اما با گذر زمان خداوند با حفظ اصول کلی و خطوط اصلی دین، که همان توحید و معاد و نبوت و ایمان به غیب، ملائکه و تسلیم بودن در برابر خداست- بنا به تغییرات زمان شریعت‌ها را نسخ می‌کند و شریعت دیگری را جایگزین می‌سازد. لذا در زمان کنونی شریعت‌های یهود و مسیحیت اعتبار ندارند. علاوه بر اینکه با گذز ایام و تحریفات بسیار، شریغت واقعی یهود و مسیحیت دیگر در دسترس نیست.
اسلام یعنی تسلیم در برابر خدا که در هر دوره‌ای با نحوه‌ای از شریعت‌ها تعیین می‌شود. از نگاه قرآن دین یکی است و آن هم اسلام است اما شریعت‌ها در هر دورانی متفاوت هستند. شریعت وحی شده به پیامبر اکرم خود، نام اسلام را دارد و اکنون این شریعت، شریعت حق و معتبر است. برای اطلاعات بیشتر به کتاب وحی و نبوت شهبد مطهری رجوع نمایید.
2) طوفانی : سلام
بنده با نظر داور محترم موافق نیستم و سخنم نیز دارای مستندات قرآنی هست. لطفا داور محترم مستندات قرآنی خود را که دلالت بر نسخ ادیان یهود و مسیحیت را می کند بیان بفرمایند؟
سپاسگزارم

1) شاه آبادی (داور) : در قرآن و روایات دو گونه اندوه از یکدیگر تفکیک شده اند: اندوه برای دنیا و اندوه برای آخرت. اولی مذموم است و هرگونه دلبستگی به دنیا که در آن حضور خدا نباشد امری مذموم است. در مقابل ناراحتی برای امر آخرت -با همه انواع آن- امری پسندیده است. این اندوه می‌تواند به خاطر ارتکاب گناهان، کم‌کاری در انجام تکالیف، ترس از جهنم، غصه فراق بهشت و فراق مصاحبت با اولیای خدا و... باشد.
در روایات نیز اشاره شده که برای مؤمن راحتی نیست تا زمان لقای پروردگارش.
در این آیه نیز هم خوف و حزن برای دنیا از مؤمن نفی شده و هم خوف و حزن روز قیامت (بعد از مرگشان) نفی شده است.

1) شاه آبادی (داور) : این آیه در زمانی نازل شده که هنوز مسلمانان آن قدر توانمند نشده بودند و هنوز دستور جهاد نازل نشده بود. خود آیه نیز می‌فرماید دست نگهدارید تا زمانی که امر خدا (مبنی بر جهاد) برسد.
2) طوفانی : سلام
اما به نظر بنده اصلا در این آیه بحثی از ظلم و سکوت در مقابل ظالم ویا مدارا با ظالم نشده است!!!
در این آیه توصیه به عفو و درگذشتن از کفّار است، چرا که عمل آن ها را ناشی از حسد آنها ذکر می کند! لذا توصیه به عفو خود از فضایل اخلاقی است و از همین روی هم گفته اند که بخشش از بزرگان است! بنابراین نباید دعوت به گذشت و عفو را به مدارا با ظلم تفسیر تعبیر نمود!
از سوی دیگر حجّت داور محترم در این که امر خدا در پایان این آیه را دلالت بر «امر مبنی بر جهاد» دانسته اند چیست؟

1) شاه آبادی (داور) : در اینجا مقصود از نفس خود انسان است و منظور مراتب نفس نیست. یعنی جان خود و آن حقیقتی که بعد از مرگ باقی می‌ماند را در برابر چیز بی‌ارزشی فروختند و لذا در آخرت هیچ بهره‌ای ندارند. این تعبیر مشابه تعبیر دیگر قرآن است: «خسروا انفسهم» که به معنای زیان دیدن جان انسان و از دست رفتن اصل وجود و سرمایه آدمی است.

1) شاه آبادی (داور) : در اینجا مقصود از نفس خود انسان است و منظور مراتب نفس نیست. یعنی جان خود و آن حقیقتی که بعد از مرگ باقی می‌ماند را در برابر چیز بی‌ارزشی فروختند و لذا در آخرت هیچ بهره‌ای ندارند. این تعبیر مشابه تعبیر دیگر قرآن است: «خسروا انفسهم» که به معنای زیان دیدن جان انسان و از دست رفتن اصل وجود و سرمایه آدمی است.
2) شاه آبادی : در قرآن به اهل کتاب نیز کافران اهل کتاب گفته می‌شود و در فقه ما نیز در مباح گوناگون مانند طهارت و نجاست، اهل کتاب را در زمره کفا بحث می‌کنند. پس اهل کتاب زمان ما نیز با ادبیات قرآنی «کفار اهل کتاب» خوانده می شوند در برابر کافرا غیر اهل کتاب.
3) طوفانی : سلام علیکم
داور محترم پاسخ آقای مرآتی را شفاف نفرمودند؟ چه کسانی کافران اهل کتاب هستند ؟ و آیا در حال حاضر مصادیقی آنها هستند یا خیر؟ لطفاا نام ببرید که کافران اهل کتابی جه کسانی هستند از نظر شما؟