1) شاه آبادی (داور) : در آیه صراحتی برای قید زدن نوع ربوبیت خداوند وجود ندارد.

1) شاه آبادی (داور) : آیات سوره صافات:
آیات سوره صافات درباره حفاظت از آسمان و اخبار غیبی آن در برابر شرارت های جنیان است.
این بیاناتى که در کلام خداى تعالى دیده مى شود، از باب مثالهایى است که به منظور تصویر حقایق خارج از حس زده شده ، تا آنچه خارج از حس است به صورت محسوسات در افهام بگنجد، مراد از نزدیک شدن شیطانها به آسمان ، و استراق سمع ، و به دنبالش ‍ هدف شهابها قرار گرفتن ، این است که : شیطانها مى خواهند به عالم فرشتگان نزدیک شوند، و از اسرار خلقت و حوادث آینده سر درآورند. و ملائکه هم ایشان را با نورى از ملکوت که شیطانها تاب تحمل آن را ندارند، دور مى سازند.
نیرنگهاى خود به صورت باطل جلوه دهند، و یا باطل را با تلبیس و نیرنگ به صورت حق درآورند، و ملائکه رشته هاى ایشان را پنبه مى کنند، و حق صریح را هویدا مى سازند، تا همه به تلبیس آنها پى برده ، حق را حق ببینند، و باطل را باطل .
آیات سوره طارق
1. این آیات درباره حفظ انسان است که منظور از آن حفظ اعمال انسان است که کار ملائکه است.
2. البته ممکن است آیات سوره طارق ناظر به حفظ انسان از بلایا در زندگی دنیوی اش باشد. همان طورکه در آیه 61 سوره انعام اشاره شده است:
وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ یُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا وَ هُمْ لا یُفَرِّطُونَ (61)
او بر بندگان خود تسلّط کامل دارد؛ و مراقبانى بر شما مى‏گمارد؛ تا زمانى که یکى از شما را مرگ فرا رسد؛ (در این موقع،) فرستادگان ما جان او را مى‏گیرند؛ و آنها(در نگاهدارى حساب عمر و اعمال بندگان،) کوتاهى نمى‏کنند. (61)
آن حفظه کارشان حفظ آدمى است از همه بلیات و مصائب ، نه تنها بلاى مخصوصى .
به طورى که از روایات نیز برمى آید خداى تعالى از فرشتگان خود کسانى را مامور کرده تا او را از گزند حوادث و دستبرد بلاها و مصائب حفظ کنند، و حفظ هم مى کنند و از هلاکت نگهش مى دارند تا اجلش فرا رسد، در آن لحظه اى که مرگش فرا مى رسد دست از او برداشته و به دست بلاها و گرفتاریها مى سپارندش تا هلاک شود.
3. و بعید نیست که مراد از حفظ نفس ، حفظ خود نفس و اعمال آن باشد، و منظور از حافظ، جنس آن بوده باشد، که در این صورت چنین افاده مى کند که جانهاى انسانها بعد از مردن نیز محفوظ است ، و با مردن نابود و فاسد نمى شود، تا روزى که خداى سبحان بدنها را دوباره زنده کند، در آن روز جانها به کالبدها برگشته دوباره انسان بعینه و شخصه همان انسان دنیا خواهد شد، آنگاه طبق آنچه اعمالش اقتضا دارد جزا داده خواهد شد، چون اعمال او نیز نزد خدا محفوظ است ، چه خیرش و چه شرش .

1) شاه آبادی (داور) : ظاهراً منظور از تکمیل بیان ناپایداری دنیا است که زمانی را برای بهره گیری کامل و آرامشی که روح انسان به دنبال آن است و استفاده ای که بی دغدغه و بی زوال باشد در آن وجود ندارد. لذا بیان طبیعت عالم ماده و دنیا است که یا به دلایل مادی و یا با عذاب الهی خوشی آن تغییر می کند.

1) شاه آبادی (داور) : شاید یکی از دلایلش این است که این کار می تواند نوعی عذاب روحی برای مشرکین باشد که موجبات خواری آنها را فراهم می کند.

1) شاه آبادی (داور) : به بیان علامه طباطبایی این افراد اسرافگران و مفرطان در تمتع به زخارف دنیوى هستند، دنیا در نظرشان زیبا جلوه مى کند، آنقدر زیبا که جانب ربوبیت پروردگار را بکلى از یاد مى برند، و به فرضى هم که کسى آنان را یاد آورى کند اصلا از یاد خدا روى بر مى گردانند.

1) شاه آبادی (داور) : کلمه (( صدق )) در اصل به معناى این است که گفتار و یا خبرى که داده مى شود با خارج مطابق باشد، و آدمى را که خبرش مطابق با واقع و خارج باشد (( صادق )) مى گویند. و لیکن از آنجائى که بطور استعاره و مجاز اعتقاد و عزم و اراده را هم قول نامیده اند در نتیجه صدق را در آنها نیز استعمال کرده ، انسانى را هم که عملش مطابق با اعتقادش باشد و یا کارى که مى کند با اراده و تصمیمش مطابق باشد، و شوخى نباشد، صادق نامیده اند.
و اطلاق امر به تقوى و اطلاق کلمه (( صادقین )) و همچنین اینکه بطور مطلق فرموده : با صادقین باشید - با اینکه معیت و با کسى بودن به معناى همکارى کردن و پیروى نمودن است - همه قرینه هائى هستند که دلالت مى کنند بر اینکه مقصود از صدق ، معناى مجازى و وسیع آن است ، نه معناى لغوى و خاص آن .
بنابراین ، آیه شریفه مؤ منین را دستور مى دهد به اینکه تقوا پیشه نموده ، صادقین را در گفتار و کردارشان پیروى کنند، و این غیر از آن است که بفرماید (( شما نیز مانند صادقین متصف به وصف صدق باشید )) زیرا اگر آن بود، مى بایستى بفرماید (( و از صادقین باشید )) نه اینکه بفرماید (( و با صادقین باشید ))
مقام صدق که در قرآن از آن به قدم صدق نام برده شده است مقام قرب الهی است. تقوا دارای مراتبی است که در مراتب بالا آن به مقام صدق می رسد.

1) شاه آبادی (داور) : چون نفهمیدنشان به دلیل مهر خداوند است. گرچه مهر زدن خدا نیز بی علت نیست و نتیجه نافرمانی های مکرر آنها است.