1) شاه آبادی (داور) : در بیان مفسرین چند وجه برای این تفاوت آمده است که البته آثار جدی در ترجمه آیه نیز خواهد گذاشت. در زیر برخی از این وجوه را بیان می‌کنیم:
1. برخی گفته اند: از باب مدح است و تقدیر آن «اعنى المقیمین الصلوه» به این ترتیب معنای آیه می‌شود: «اما راسخون در علم از یهودیان و همچنین مؤمنان - که به آنچه به تو نازل شده ایمان دارند- و خصوصاً برپادارندگان نماز و همچنین زکات‌دهندگان و مؤمنبان به خدا و روز جزا کسانی هستند که به زودی به ایشان اجر عظیمی خواهیم داد.»
2. کسائى (عالم علم نحو) گفته است که: موضع کلمه «مقیمین» مجرور است و عطف است بر کلمه «ما» در جمله : «بما انزل الیک» یعنى «و بالمقیمین الصلوه» و معناى آیه این است که: راسخین در علم و مؤمنین بدانچه بر تو و بر انبیاى قبل از تو نازل شده و به نمازگزاران ایمان مى آورند. چون هر جا عامل جرّ از کلمه اى ساقط شود آن کلمه به صداى بالا خوانده مى شود، پس کلمه مورد بحث منصوب به نزع خافض است .
3. قومى دیگر گفته اند: این کلمه عطف است بر «ها» و «میم» در کلمه «منهم» و معناى آیه چنین است که «لیکن راسخون در علم از اهل کتاب و از نمازگزاران چنین و چنان مى کنند.»
4. بعضى دیگر گفته اند: عطف است بر کاف در کلمه «من قبلک» و معناى آیه این است که «راسخون در علم به آنچه قبل از تو و قبل از نمازگزاران نازل شده ایمان مى آورند.»
5. بعضى دیگر گفته اند: این کلمه عطف است بر کاف در کلمه «الیک» و یا کاف در کلمه «قبلک»، (البته این چند وجه اخیر از نظر علماى بصرى جائز نیست، چون آنها جائز نمى‌دانند که اسم ظاهر بر ضمیر مجرور عطف شود مگر آنکه حرف جرى که بر سر ضمیر آمده دوباره بر سر اسم ظاهر بیاید و در آیه باید فرموده باشد: «بما انزل الیک و بالمقیمین» و یا« من قبلک و من قبل المقیمین» و یا الیک و یا «الیک والى المقیمین» و چون در آیه چنین نشده این وجوه نادرست است .