1) عالمی (داور) : با سلام
خداوند هر انسانی را که بخاهد به سمت خداحرکت کند را هدایت می کند
ضمیر به انسان برمی گردد
البته معنای لطیف دیگری هم دارد

1) عالمی (داور) : با سلام
انسانهای زیادی تمام عمرشان را دنبال روزی می دوند اما گرفتارند
بسیاری هم بخلاف بالا
شماهم شاهد بوده اید
داستان چیز دیگری است
وظیفه ما تلاش و فعالیت است اما مقدار روزی ما به دست اوست
ما تلاش می کنیم او به حکمت و رحمانیتش همه را منتعم می گرداند
او رزاق است

1) عالمی (داور) : با سلام گاهی انسان جاهل فکر میکند که کفرش و گناهش ناقض حکمت الهی ومبطل دین و دیانت است
اما
خداوند عزیز است

1) ماجدی (داور) : در آیه مورد بحث تنها سخن از" قرده" (میمونها) به میان آمده است و از خنازیر (خوکها) سخنى نیست، ولى در آیه 60 سوره مائده گفتگو از جمعیتى به میان آمده است که به هنگام مسخ به هر دو صورت فوق (بعضى قرده و بعضى خنازیر) تغییر چهره دادند، که به گفته بعضى از مفسران مانند ابن عباس، آن آیه نیز در باره همین اصحاب سبت است که پیر مردان شکم‏پرست و شهوت‏پرستشان به خوک و جوانان مقلد چشم و گوش بسته که اکثریت را تشکیل مى‏دادند به میمون تغییر چهره دادند. ولى در هر حال، باید توجه داشت که طبق روایات، مسخ‏شدگان تنها چند روزى زنده مى‏ماندند و سپس از دنیا مى‏رفتند، و نسلى از آنها به وجود نمى‏آمد.
2) شاه آبادی (داور) : و اما اینکه گفتند: آیه ((ثم ننجى الذین اتقوا...(( نیز دلیل بر این معنا است ، در جواب مى گوئیم : کلمه ((ورود(( در این آیه نیز به معناى دخول نیست ، و ما معناى دخول را از جمله ((نذر الظالمین (( مى فهمیم ، و اگر این جمله دلالت دارد بر اینکه معناى دخول از کلمه ورود اراده شده غیر آن است که ورود در معناى دخول استعمال شده باشد، و همچنین نجات متقین از آتش مستلزم این نیست که داخل آتش ‍ شده باشند، زیرا نجات همانطور که با انقاذ شخص داخل مهلکه صادق است ، با دور کردنش از مهلکه نیز صادق است ، و اگر کسى را که مشرف به هلاکت شده از هلاکت دور کنیم او را نیز نجات داده ایم .

1) ماجدی (داور) : جنایت بزرگ توبه سخت و شدیدی دارد و این نوع سزای عمل به خواسته الهی برای آن گناه بزرگ درسی ابدی برای همه انسانهاست
این آیات از بزرگترین انحراف بنى اسرائیل در طول تاریخ زندگیشان سخن مى‏گوید، و آن انحراف از اصل توحید، به شرک و گوساله‏پرستى است‏
گناه عظیم و توبه بى‏سابقه.
شک نیست که پرستش گوساله سامرى، کار کوچکى نبود، ملتى که بعد از مشاهده آن همه آیات خدا و معجزات پیامبر بزرگشان موسى ع همه را فراموش کنند و با یک غیبت کوتاه پیامبرشان به کلى اصل اساسى توحید و آئین خدا را زیر پا گذارده بت‏پرست شوند.
اگر این موضوع براى همیشه از مغز آنها ریشه کن نشود وضع خطرناکى به وجود خواهد آمد، و بعد از هر فرصتى مخصوصا بعد از مرگ موسى ع، ممکن است تمام آیات دعوت او از میان برود، و سرنوشت آئین او به کلى به خطر افتد در اینجا باید شدت عمل به خرج داده شود، و هرگز تنها با پشیمانى و اجراى صیغه توبه بر زبان نباید قناعت گردد، لذا فرمان شدیدى از طرف خداوند، صادر شد که در تمام طول تاریخ پیامبران مثل و مانند ندارد، و آن اینکه ضمن دستور توبه و بازگشت به توحید، فرمان اعدام دستجمعى گروه کثیرى از گنهکاران بدست خودشان صادر شد.
این فرمان به نحو خاصى مى‏بایست اجرا شود، یعنى خود آنها باید شمشیر به دست گیرند و اقدام به قتل یکدیگر کنند که هم کشته‏شدنش عذاب است و هم کشتن دوستان و آشنایان.
طبق نقل بعضى از روایات موسى دستور داد در یک شب تاریک تمام کسانى که گوساله‏پرستى کرده بودند غسل کنند و کفن بپوشند و صف کشیده شمشیر در میان یکدیگر نهند!.
ممکن است چنین تصور شود که این توبه چرا با این خشونت انجام گیرد؟
آیا ممکن نبود خداوند توبه آنها را بدون این خونریزى قبول فرماید؟.
پاسخ به این سؤال از سخنان بالا روشن مى‏شود، زیرا مساله انحراف از اصل توحید و گرایش به بت پرستى مساله ساده‏اى نبود که به این آسانى قابل گذشت باشد، آنهم بعد از مشاهده آن همه معجزات روشن و نعمتهاى بزرگ خدا.

1) عالمی (داور) : با سلام
قران در بیان معارف طبق اصول محاوره نازل شده است
در کلام انسان ها خصوصا در مقام علو و برتری و خطاب از بالا به پایین مرسوم است که به جای کلام مفرد از کلام جمع و متکلم مع الغیر استفاده کنند
2) فیض : باسلام!آیا علت آوردن ضمائر به صورت جمع بخاطر اشاره به وجود سلسله عقول (ملائک) و وجود وسایط نبوده؟
3) ماجدی (داور) : در آیات فراوان از قرآن مجید خداوند با صیغه" متکلم مع الغیر" از خود یاد مى‏کند این تعبیرات براى بیان عظمت و قدرت است، زیرا بزرگان هنگامى که از خود سخن مى‏گویند نه فقط از خود که از مامورانشان نیز خبر مى‏دهند، و این کنایه از قدرت و عظمت و وجود فرمانبردارانى در مقابل اوامر است.