در آیه 12- گفته شد فقط یک نفر بود که ناقه صالح را پى کرد. و على القاعده همان یکنفر بعلت این جنایت مستوجب عذاب و هلاکت بود. و حال آنکه از ضمائر آیه- 14- استفاده میشود: خداى توانا کلیه قوم ثمود را مورد خشم و عذاب قرارداد. پس چرا ما بقى آنان نابود شدند؟ در صورتى که قرآن در سوره: انعام، آیه- 164- میفرماید: (وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏- یعنى احدى بار گناه دیگرى را بدوش نخواهد کشید.
پاسخ این است که چون عموم آنان به پى کردن ناقه صالح راضى بودند و از یک چنین جنایتى جلوگیرى ننمودند لذا مستوجب عذاب و نابودى گردیدند.