1) رمضانی (داور) : شاید وجه این دگرگونى‏ها، این باشد که در آیات قبل، اصل داستان بنى اسرائیل با سیاق‏ خطاب شروع شد، چون میخواست ایشان را سرزنش کند، و این سیاق هم چنان کوبنده پیش آمد، تا بعد از داستان بقره، بخاطر نکته‏اى که ایجاب مى‏کرد، مبدل بسیاق غیبت شد، تا کار منتهى شد بآیه مورد بحث، در آنجا نیز مطلب با سیاق غیبت شروع میشود و مى‏فرماید، (وَ إِذْ أَخَذْنا مِیثاقَ بَنِی إِسْرائِیلَ) و لکن در جمله (لا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ) الخ که نهیى است که بصورت جمله خبریه حکایت میشود سیاق بخطاب برگشت،و این انتقال فرصتى داده براى اینکه بابتداى کلام برگشت شود، که روى سخن به بنى اسرائیل داشت، و در نتیجه دو جمله: (وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ)، و (ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ) الخ، بهم متصل گشته، سیاق کلام از اول تا باخر منتظم میشود. (ترجمه تفسیر المیزان، ج‏1، ص: 329)