1) رمضانی (داور) : علامه طباطبایی می‌فرمایند: از آیه شریفه دو چیز استفاده مى‏شود: اول اینکه گناهان دو نوعند: صغیره و کبیره، دوم اینکه گناهانى که طبق آیه شریفه خدا از آن مى‏گذرد به دلیل مقابله، گناهان صغیره است.
بلى عصیان و تمرد هر چه باشد از انسان که مخلوقى ضعیف است، و مربوب خداى تعالى است نسبت به خدایى که سلطانش عظیم است، کبیره و بزرگ است، ولى این مقایسه بین انسان و پروردگار او است، نه بین یک معصیت با معصیت دیگر، پس منافات ندارد که تمامى گناهان به اعتبار اول کبیره باشند، و به اعتبار دوم بعضى کبیره و بعضى صغیره باشند(یعنی در مقایسه بین معاصی، بعضی نسبت به بعضی دیگر بزرگترند).
و تشخیص اینکه کدام گناهان کبیره است از روی نوع کلام در قرآن می‌باشد که مثلا مرتکبش به عذاب آتش شدید تهدید شده، یا در خطاب اصرار شده و یا به نحوی دیگر از آن اهمیت گناه روشن می‌شود (کتاب گناهان کبیره شهید دستغیب به شرح گناهان کبیره می‌پردازد).

1) رمضانی (داور) : انسان اگر در دنیا خیراتی انجام دهد که باقی باشد و اثرات آن عمل خیر همچنان ادامه داشته باشد، ثواب آن به انسان می‌رسد حتی اگر این فرد از دنیا برود. مانند مشارکت در ساختن مدرسه، مسجد، اماکن زبارتی، بیمارستان و...(ولو به اندازه یک آجر)، فرزند صالح، کتاب مفید، و هر عمل خیری که باقی و برای سعادت مادی و معنوی انسان باشد.