1) رمضانی (داور) : خدای متعال یگانه است، ولى آوردن ضمیر جمع در آیات قرآن ممکن است به چند جهت باشد:
1_ برخى از کارهاى الهى به واسطه ملائکه که جنود و کارگزاران الهى هستند انجام مى شود. این معنا اشاره به اسباب و مسبباتی است که خداوند در عالم قرار داده است. در عین حال که همه به خداوند بازمی گردند، مانند: «إنّا کلّ شى خلقناه بقدر؛(2) ما هر چیزى را به اندازه خلق کردیم» و لذا تعبیر به "ما"، (ما خلق کردیم) اشاره به این نکته دارد که در این بین، غیر از خداى سبحان، اسباب الاهى نیز در کارند، که به امر او عمل نموده، و همه به خداى سبحان منتهى می‌شوند.
گاه ضمیر متکلم وحده بیان مى شود که عنایت خاص به چیزى و به خلق بلاواسطه چیزى معلوم شود تا احتمال دخالت غیر و واسطه ها دفع شود، مثل: «یا موسى انّنى أنا الله» در این مورد آوردن ضمیر جمع منافى با مقصود است.
2_ گاهى جمع آوردن ضمیر فقط براى گرامیداشت و تعظیم است، مانند: «انّا هدیناه السبیل؛ ما راه را به شما نشان دادیم».

1) رمضانی (داور) : موضوع نزدیکی قیامت، گرچه در مقیاس عمر دنیا ممکن است هزاران سال طول بکشد، اما با توجه به مجموع عمر این جهان از یک سو، و با توجه به اینکه تمام عمر دنیا در برابر قیامت لحظه زودگذرى بیش نیست منظور از این تعبیر روشن مى‏‌شود. پس نزدیکى قیامت با توجه به کوتاهى عمر دنیا قابل درک است به خصوص اینکه هر کس مى‌‏میرد قیامت صغرایش بر پا مى‌‏شود.