به نظر من باید از این آیه اینگونه نتیجه بگیریم که آنچه را خداوند بر ما امر داده به صورت درست وصحیح باتمام تلاشمان حتّی در هنگونه مشقّتی که هست آن را درست انجام دهیم .

هدایت آنها برای تو واجب نیست و اما خدا هر کس را بخواهد هدایت می کند و آنچه ازنیکی انفاق می کنید پس برای خودتان است و انفاق نکنید مگر برای رضای خدا و هر مالی انفاق کنید ( پاداش آن در آخرت یا تجسم عینی آن ) به طور کامل به شما داده می شود و هرگز بر شما ستم نمی رود و از حقّتان کم نمی گذارند.

اگر آشکارا صدقه ها را آشکارا بدهید پس کاری نیکو است و اگر مخفیانه به فقرا دهید برای شما بهتر است و گناهان شما را می پوشاند و خدا به آنچه انجام می دهید آگاه است .

گفت پروردگارا مرا نشانه ای قرار بده (خداوند ) گفت : با مردم سه روز سخن نگو مگر با اشاره و بسیار پروردگارت را یاد کن و شامگاه و صبح تسبیح کن

ا لم تر الی الملا من بنی اسرائیل ... کلمه ملا بطوری که گفته‏اند به معنای جماعتی از مردم است که بر یک نظریه اتفاق کرده‏اند و اگر چنین جمعیتی را ملا نامیدند برای این است که عظمت و ابهتشان چشم بیننده را پر می‏کند . و چنین جمعیتی از بنی اسرائیل به پیامبر خود گفتند : پادشاهی برای ما معین کن تا در تحت فرمانش در راه خدا بجنگیم ، و از سیاق بر می‏آید که پادشاهی که تا آنروز بر آنان تسلط داشته همان جالوت بوده ، که در آنان به روشی رفتار کرده بود که همه شؤون حیاتی و استقلال و خانه و فرزند را از دست داده بودند و این گرفتاری بعد از نجاتشان از شر آل فرعون بود ، که شکنجه‏شان می‏کردند و خدا موسی (علیه‏السلام‏) را بر آنان مبعوث کرد ، و بر آنان ولایت و
سرپرستی داد ، بعد از موسی ولایت ایشان را به اوصیای موسی وا گذاشت ، بعد از این دوره‏ها بود که گرفتار دیو جالوت شدند ، و وقتی ظلم جالوت به ایشان شدت یافتو فشار از طرف دستگاه جالوت بر ایشان زیاد شد ، قوای باطنشان که رو به خمود گذاشته بود ، بیدار شد ، و تعصب تو سری خورده و ضعیفشان زنده گشت ، در اینجا بود که بزرگان قوم از پیامبرشان درخواست می‏کنند پادشاهی برایشان برگزیند تا به وسیله او اختلافات داخلی خود را برطرف نموده و قوایشان را تمرکز دهند ، و در تحت فرمان آن پادشاه ، در راه خدا کارزار کنند .
قال هل عسیتم ان کتب علیکم القتال الا تقاتلوا بنی اسرائیل از پیامبر خود درخواست می‏کردند که پادشاهی برایشان معین کند ، تا در تحت لوای او در راه خدا کارزار کنند ، و چون پیغمبرشان چنین اختیاری نداشت ، لذا کارزار کردن و تعیین فرمانده را به خدای تعالی ارجاع می‏داد ، و در این آیه از در تعظیم ، نام خدا را نبرده ، و تنها در پاسخشان از ایشان پرسید ، آیا اگر چنین فرماندهی معین شود احتمال آن را می دهید که نافرمانیش کنید ؟ از این پاسخ پیدا است که آن جناب به وحی خدا ، این نافرمانی را از ظاهر حال آن خبردار شده ، و به همین جهت خدای تعالی را منزه‏تر از آن دانسته که نامش را ببرد ، تنها اشاره کرده که امر این درخواست مربوط به خدا و راجع به اوست ، چون کتابتی که در این پاسخ آمده به معنای واجب شدن است و تنها کار خدای تعالی است . گفتیم مخالفت و پشت کردن به جنگ از ظاهر حال آنان محتمل بود ، ولی همین امر ظاهر را به صورت استفهام بیان کرد ، تا مردم این ظاهر حال را انکار نموده ، در نتیجه تا حجت بر آنان تمام شود ، و همین پاسخ را داده گفتند : و ما لنا الا نقاتل فی سبیل الله ؟ ( چه جهت دارد که ما در راه خدا قتال نکنیم ؟) .قالوا : و ما لنا الا نقاتل فی سبیل الله و قد اخرجنا ... در این پاسخ مساله بیرون شدن جبری از خانه و شهر را علت جنگیدن و کنایه از آن کردند و چون بیرون شدن از وطن مالوف مستلزم دورشدن از زن و فرزند و سبب محرومیت از همه این نعمتها می‏شود ، لذا بیرون شدن را هم به وطن نسبت دادند ، و هم به فرزندان و گفتند : با اینکه از وطن و فرزند خود بیرون شده‏ایم فلما کتب علیهم القتال تولوا الا قلیلا منهم ، و الله علیم بالظالمین این آیه به شهادت اینکه حرف فاء در اول آن است ، فرع و نتیجه گفتار پیامبر آن قوم ، که پرسید : هل عسیتم ... و جواب قوم که گفتند : و ما لنا الا نقاتل ، واقع شده ، و جمله : و الله علیم بالظالمین ، دلالت دارد بر اینکه پرسش پیامبرشان که پرسید : هل عسیتمان کتب علیکم القتال الا تقاتلوا ... ناشی از وحی خدای سبحان بوده و معلوم می‏شود خدای تعالی به او خبر داده که اینها فردا که صاحب فرمانده شدند از او اطاعت نخواهند کرد ، و قرار خواهند نمود و گرنه معنا ندارد ابتدا چنین سؤالی را پیش بکشد .

دیارنا : سرزمین ما