ضَرَبَ لَکُم مَّثَلًا مِّنْ أَنفُسِکُمْ هَلْ لَّکُم مِّن مَّامَلَکَتْ أَیْمَانُکُم مِّن شُرَکَآءَ فِى مَا رَزَقْنَاکُمْ فَأَنتُمْ فِیهِ سَوَآءٌ تَخَافُونَهُمْ کَخِیفَتِکُمْ أَنفُسَکُمْ کَذَ لِکَ نُفَصِّلُ الْأَیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ
(سوره روم آیه 28)
خداوند براى شما، مثالى از خودتان زده است (و آن این که) آیا در آنچه ما روزى شما کردیم، از بردگانتان شریکانى را مى‏پذیرید، تا آنان در رزق، مساوى (و شریک) شما باشند؟ و آیا همانطور که از یکدیگر مى‏ترسید، از بردگانتان مى‏ترسید؟! (شما که در یک لقمه‏ى نان، حاضر نیستید با زیردستان خود شریک باشید، چگونه بت‏هاى بى‏روح را شریک خدا مى‏دانید؟!) ما آیات خود را براى گروهى که مى‏اندیشند، این‏گونه شرح مى‏دهیم.




این آیه مى‏فرماید: وجدان خود را قاضى کنید و بیاندیشید؛
* شما که انسان‏هاى مشابه امّا زیردست خود را شریک خود نمى‏دانید، چگونه غیر مشابه خدا را شریک او مى‏دانید؟!
* شما که براى یک لحظه شریک را تحمّل نمى‏کنید، چگونه براى خداوند شریک دائمى مى‏پذیرید؟!
* شما که شریک در بهره‏گیرى از رزق را قبول نمى‏کنید، چگونه شریک در آفرینش را براى او مى‏پذیرید؟!
* شما که از دخالت افراد مشابه خود بیمناک هستید، چگونه سنگ و چوب را در کار خدا دخالت مى‏دهید؟!
* شما که مالک حقیقى نیستید، حاضر به شریک شدن با دیگرى نیستید، چگونه سنگ و چوب را شریک آفریدگار و مالک حقیقى قرار مى‏دهید؟