توضیح : شیخ بهائى رحمه الله در کشکول فرماید: براى صاحبان نفوس قدسیه است تصرف در اجرام ارضیه و سماویه به سبب تأییدات الهیه، چنانچه
تصرف حضرت ابراهیم علیه السّلام در آتش: «یا نارُ کُونِی بَرْداً وَ سَلاماً» «3»،
و حضرت‏ موسى علیه السّلام در آب و زمین: «فاوحینا الى موسى ان اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَیْناً»«1»،
و حضرت سلیمان علیه السّلام در هوا: «وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ» «2»،
و حضرت داود علیه السّلام در معدن «وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ» «3»،
و حضرت مریم علیه السّلام در نبات «وَ هُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیًّا»«4»،
و حضرت عیسى علیه السّلام در حیوان «کُونُوا قِرَدَةً خاسِئِینَ» «5»،
و حضرت پیغمبر ما صلّى اللّه علیه و آله در سماوات «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ» «6».
تکمله: منقول است بحثى میان شیخ ابو سعید ابو الخیر، و شیخ ابو على سینا واقع شد.
ابو سعید گفت: تو به طبایع و تأثیرات قائلى؟
گفت: بلى. ابو سعید گفت: سنگ به طبیعت چه تأثیر مى‏کند؟
ابن سینا گفت: میل به سفل دارد.
ابو سعید سنگى به هوا انداخت، در هوا توقف کرد،
گفت: چه شد تأثیر طبیعت؟
ابن سینا گفت: اى شیخ نفس قوى تو مانع است و نمى‏گذارد طبیعت اثر خود را ظاهر کند.
پس اگر از صاحبان نفس قوى این قبیل آثار به ظهور رسید از برکت اسلام و شرع مقدس نبوى صلّى اللّه علیه و آله، پس چه استبعادى از نفس قدسى محمدى صلى اللّه علیه و آله که خواست او خواست خدا بود، هرگاه اراده انشقاق قمر نماید طبیعت قمرى در جنب اراده نبوى مضمحل و تابع خواست آن سرور گردد.
تفسیر اثنا عشری، ج‏12، ص: 369