نويسنده : حاجیه تقی زاده فانید
کلید واژه : فریب‌خوردگان حتی از عبا و سجاده امام حسن(ع) هم نگذشتند
هنگامی که زهد و ساده زیستی جای خود را به دنیاطلبی و تجمل‌پرستی دهد و هنگامی که درخشش دینارهای معاویه هوش از سر خواص ببرد و امام حسن(ع) آنقدر تنها شود که عبا و سجاده‌اش را به یغما برند، صلح تنها راه برای حفظ اسلام است.
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : قرآن - اهل بیت - امامت - شیعه - مسلمان
پرسش:
من می گویم نباید امامان را قبول کرد چون در قرآن نامشان نیامده خدا هم قرآن را کامل آورده است؟
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : قرآن- اهل بیت - ائمه - معصوم
لفظ «اهل بیت» سه بار در قرآن کریم آمده است:
اول، در داستان موسی علیه السلام، آن گاه که نوزادی کوچک بود و خانواده فرعون او را پیدا کردند تا در آینده، دشمن و مایه اندوهشان باشد و پستان هیچ زنی را به دهان نگرفت و خانواده فرعون در کارش درمانده شدند. آن گاه خواهرموسی علیه السلام به آنان گفت:
هل ادلکم علی اهل بیت یکفلونه لکم وهم له ناصحون فرددناه الی امه کی تقر عینها ولا تحزن؛.
آیا مایلید که من شما را به خانواده ای که دایه این طفل شوند و او را با مهربانی تربیت کنند راهنمایی کنم؟ بدین وسیله ما موسی را به مادرش برگرداندیم تادیده اش به جمال موسی روشن شود و حزن و اندوهش برطرف گردد.
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : قران - اهل بیت - آیه تطهیر - عصمت
(انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا) .
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : خداوند - الوهیت - توحید - وهابیت - اعتقاد
از مجموع آنچه در پی آمده چنین بر می آید که وهابیان در تلقی درست از مفهوم توحید دچار خطا شده ،و تفسیر نادرستی از توحید الوهی و توحید ربوبی دارند که تعصب کور بر این اشتباه، آنان را از مسیر حق منحرف ساخته و تطبیق مصادیق توحید و شرک را در نزد آنان مشتبه ساخته است.
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : خداوند - قران- شناخت - اعتقاد - عقل بشری
این جمله در زبان اهل علم شایع است که "تُعرفُ الاشیاء باضدادها" اشیاء از راه نقطه مخالف و نقطه مقابلشان شناخته می شوند و به وجود آنها پی برده می شود. اگر چیزی نقطه مقابل نداشته باشد، بشر قادر نیست به وجود او پی برد هر چند آن چیز مخفی و پنهان نباشد و در کمال ظهور باشد. در حقیقت مقصود بیان یک نوع ضعف و نقصان در دستگاه فهم و ادراک بشری است زیرا طوری ساخته شده که تنها در صورتی قادر به درک اشیا است که نقطه مقابل هم داشته باشند. مثلا نور و ظلمت را بشر در مقایسه با یکدیگر می شناسد، اگر همیشه جهان و هر نقطه ای از جهان نورانی بود و هیچگاه تاریک نمی شد، یک نورانیت یکنواخت درهمه جا بود و ظلمت به هیچ وجه نبود، انسان خود نور را هم نمی شناخت، یعنی نمی توانست تصور کند که نوری هم در عالم هست، نمی توانست بفهمد آلان که همه چیز را می بیند به واسطه نور می بیند، نور از همه چیز ظاهرتر و روشن تر است، عین ظهور است ولی ظهور او کافی نبود، و این نقص از ما است نه از نور.
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : خداوند - امتحان الهی - بندگان -شدت -
در آیات قرآن و روایات تعبیر "امتحان الهی" به چشم می خورد و به این معناست که خداوند بندگان را به وسیله سختی ها و بلایا امتحان می کند. سؤالی که ذهن انسان را مشغول می سازد آن است که مگر خداوند از باطن کار مردم بی خبر است که با امتحان می خواهد از آن باخبر بشود؟ مگر قرآن مجید نمی فرماید که هیچ حرکتی و جنبشی و هیچ امر کوچک و بزرگی در عالم هستی نیست مگر آنکه معلوم و مکشوف حق است پس امتحان چه معنایی دارد؟
نويسنده : سید مصطفی فاطمی کیا
کلید واژه : قرآن- شهادت - زندگی - مرگ - حیات جاوید
قرآن کریم می فرماید:"ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً، بل احیاء عند ربهم یرزقون" (آل عمران / 169) کسانی را که در راه خدا کشته می شوند، مرده نپندارید، بلکه زنده هائی هستند که نزد پروردگار روزی می گیرند.
و نیز می فرماید:"ولاتقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات، بل احیاء لکن لاتشعرون" (بقره /154) به کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده نگوئید بلکه زنده اند ولی شما درک نمی کنید.
نويسنده : مهسا پناهی
کلید واژه : افسردگی- قران
این کلمه بیشتر در مورد غم و اندوهی که قلب آدمی را بخود مشغول می سازد و او را در ناراحتی های روحی قرار می دهد بکار گرفته می شود و درمیان مردم ، هم همین معنا از آن استفاده می گردد وقتی که گفته می شود که فلانی افسردگی پیدا کرده است یعنی غم و اندوه به او روی آورده است یا اینکه فلانی افسرده خاطر است در مقابل اطمینان خاطر گفته می شود.
نويسنده : حاجیه تقی زاده فانید
کلید واژه : امام حسن مجتبی سرآمد بردباران
انسان کریم، بردبار و حلیم است، و امام مجتبی علیه السلام سرآمد بردباران و مظهر عفو و گذشت بود. حضرت در برابر کژ اندیشان و معاندانی چون فسّاق بنی امیه چونان کوه می ایستاد و در برابر تجاوزات آنان از قانون و فسق و فجورشان مداهنه نمی کرد و خطرهای راه را به جان می خرید. حضرت ملحق کردن زیاد بن ابیه زنازاده را توسط معاویه به پدرش ابوسفیان، نپذیرفت و از شمشیر خونریز زیاد، هراسی به دل راه نداد: