2) عین، سین، قاف.

3) خداوند آن مقتدر حکیم بدین سان که این سوره را وحى کرد، به تو وحى مى فرستد، و به کسانى از پیامبران که پیش از تو بودند نیز این گونه وحى مى کرد.

4) آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آنِ اوست، پس حق اوست که از طریق وحى مردم را به بندگى خود فراخواند، و اوست آن بلندمرتبه بزرگ که درخورِ پرستش است.

5) نزدیک است آسمان ها در اثر عبور وحى، از فرازشان یکى پس از دیگرى بشکافند، و فرشتگان در حالى که به ستایش پروردگارشان مشغولند او را تسبیح مى گویند و از او مى خواهند که براى زمینیان آیینى مقرر کند و کسانى که آن را بپذیرند بیامرزد. بدانید که خداست که آمرزنده و مهربان است.

6) و کسانى که غیر او را سرپرستان خود قرار داده و به پرستش آنها پرداخته اند، خدا از آنان بى خبر نیست. او بر شرک و دیگر گناهانشان نگهبان است و آنان را بدانها کیفر خواهد داد. پس تو اى پیامبر، وکیل آنان نیستى و اعمالشان در اختیار تو نیست تا بتوانى آنان را به سرمنزل هدایت برسانى; پس مسئول رفتارشان نیز نخواهى بود.

7) و این گونه، قرآن را که به زبان تازى است به تو وحى کردیم تا مردم مکّه را که مرکز این شهرهاست و نیز کسانى را که پیرامون آنند بیم دهى، و آنان را از روز قیامت که همگان در آن روز گردآورى مى شوند و تردیدى در آن نیست، بترسانى. آن روز مردم دو گروه اند; گروهى به بهشت درمى آیند و گروهى وارد آتش فروزان دوزخ مى شوند.

8) و اگر خدا مى خواست، مردم را یک امّت قرار مى داد و همه را به بهشت یا دوزخ درمى آورد، ولى سنّت خدا بر جدا ساختن آنان جارى شده است; هر که را بخواهد یارى مى دهد و به رحمت خود درمى آورد، و اینان کسانى اند که ستمکار نیستند; اما ستمکاران را از یارى و رحمت خود محروم مى سازد تا وارد دوزخ شوند. در آن هنگام آنان سرپرست و یاورى ندارند که از آتش نجاتشان دهد.

9) آیا جز خداسرپرستانى گرفته و به پرستش آنها پرداخته اند ؟ تنها خداست که سرپرست آنان است و امورشان را برعهده دارد، و تنها اوست که مردگان را حیاتى دوباره مى بخشد و اوست که بر هر چیزى تواناست.

10) و درباره هر چیزى اختلاف کردید، حکمش به خدا ارجاع مى شود. اى مردم! عهده دار کارها خداوندى است که پروردگار من است. تنها بر او توکل کرده ام و در همه کارها به او رجوع مى کنم.