8) خداوند این پیمان ها را برعهده آنان نهاد و ابلاغ دین واحد را از آنان خواست تا از راستى پیشگان بخواهد راستى و درستىِ خود را در این دنیا با کردار و گفتار درست، آشکار سازند و آن را در مرحله عمل نشان دهند، و او براى کفرپیشگان عذابى دردناک آماده کرده است.

9) اى کسانى که ایمان آورده اید، نعمت خدا را که در غزوه خندق بر شما نازل شد، به خاطر داشته باشید، آن هنگام که سپاهیانى از قبایل مختلف هم پیمان شدند و آهنگ شما کردند، و ما براى شکست آنان در شب هایى زمستانى بادى سرد بر آنان فرستادیم و لشکریانى از فرشتگان که شما آنها را نمى دیدید به سویشان گسیل داشتیم، و خدا به آنچه مى کنید بیناست.

10) هنگامى خداوند نعمت خود را به شما ارزانى داشت که لشکریانى از سمت بالاى شما ( از شرق مدینه ) و لشکریانى از فرودست شما ( غرب مدینه ) بر شما هجوم آوردند; و هنگامى که از شدّت ترس و وحشت دیدگان به یک سو غلطید و جان ها به حنجره ها رسید و درباره خدا گمان ها بردید.

11) آن گاه که لشکر احزاب از شرق و غرب بر مسلمانان تاختند و سختى به نهایت رسید، مؤمنان آزموده شدند و از ترس به شدت مضطرب گشتند.

12) و همان دم که منافقان و کسانى که در دل هایشان بیمارى ریشه کرده بود و سست ایمان بودند، مى گفتند: خداوند با نوید پیروزى ما را خام کرد و ما را جز به فریب وعده نداد و پیامبرش نیز چنین کرد.

13) و آن دم که گروهى از منافقان و کسانى که سست ایمان بودند گفتند: اى مردم یثرب، شما را در برابر مشرکان توانِ ایستادگى نیست، به مدینه بازگردید. و گروهى دیگر از آنان از پیامبر اجازه مى خواستند که برگردند، و مى گفتند: خانه هاى ما بى حفاظ است و در آن رخنه هایى است که از دزدان و دشمنان در امان نیست. در حالى که خانه هایشان بى حفاظ نبود. آنان با این بهانه فقط در پى آن بودند که از میدان نبرد بگریزند.

14) و اگر زمانى که منافقان و سُست عقیده ها در خانه هاى خود به سر مى بردند، از اطراف و اکناف بر آنان وارد مى شدند، سپس از آنان خواسته مى شد که از دین بازگردند، قطعاً خواسته آنان را مى پذیرفتند و در پذیرش آن جز زمانى کوتاه درنگ نمى کردند.

15) همانا این منافقان و بیماردلانِ سست ایمان پیش تر با خدا عهد بسته بودند که در میدان نبرد پشت به دشمن نکنند و از کارزار نگریزند، و پیمان خدا مورد سؤال قرار خواهد گرفت.