138) و ما هرگز عذاب نخواهیم شد و رستاخیزى در کار نیست.

139) پس هود را تکذیب کردند و ما هم آنان را به عذاب هلاک کردیم. به راستى در این داستان نشانه اى بر یکتایى خدا و حقانیت رسالت پیامبران است، ولى بیشتر مردم آن عصر نه به یگانگى خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران.

140) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیرى که تکذیب کنندگان را مجازات مى کند، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد.

141) قوم ثمود نیز پیامبران را تکذیب کردند،

142) آن گاه که برادرشان صالح به آنان گفت: آیا از عذاب الهى پروا نمى کنید ؟

143) همانا من براى هدایت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم.

144) پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید.

145) من از شما هیچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نیست.

146) آیا گمان مى کنید که در این نعمت هایى که شما را در این سرزمین فراگرفته است، ایمن از هر کیفرى واگذارده مى شوید ؟

147) و شما را در بوستان ها و چشمه سارانى ] فراوان [،

148) و در کشتزارها و درختان خرما که شکوفه هایى بهم تنیده و برهم نشسته دارند، به حال خود رها مى کنند و حساب و کتابى در کار نیست ؟

149) آیا کوه ها را مى تراشید و ماهرانه از آنها خانه هایى ] استوار [ مى سازید و گمان مى کنید که خداوند به سراغ شما نخواهد آمد ؟

150) پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید.

151) و از سرانِ اسرافکار خود فرمان مبرید و پیرو راه و رسم آنان مباشید;

152) همانان که در زمین تبهکارى مى کنند و در پى اصلاح امور نیستند.

153) ثمودیان گفتند: اى صالح، جز این نیست که تو از کسانى هستى که سخت جادو شده اند و بر اثر آن عقل خود را از دست داده اند.

154) تو جز بشرى مانند ما نیستى و اگر بشر درخور وحى بود مى بایست به ما نیز وحى شود. اگر از راستگویانى و واقعاً از جانب خدا آمده اى، معجزه اى براى ما بیاور.

155) صالح به درخواست قوم خود، از دل کوه شترى ماده بیرون آورد و گفت: این ماده شترى است که سهمى از آب این سرزمین حق اوست و سهم روزى معیّن نیز حق شماست.

156) ] او را از حقّش محروم نکنید [ و هیچ گزندى به او نرسانید که عذابِ روزى بزرگ شما را فرو مى گیرد.

157) امّا ثمودیان شتر را پى کردند و کشتند و دیرى نگذشت که با دیدنِ نشانه هاى عذاب پشیمان شدند. (157

158) پس آن عذاب موعود آنان را فرو گرفت. به راستى در این داستان نشانه اى است بر یکتایى خدا و حقانیّت رسالت پیامبران، ولى بیشتر مردم آن عصر نه به یگانگى خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران.

159) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیرى که تکذیب کنندگان را مجازات مى کند، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد.