9) و آنان را روز قیامت از ناگوارى ها حفظ کن، که هر که را در آن روز از ناگوارى ها حفظ کنى قطعاً او را مشمول رحمت خود ساخته اى، و این است کامیابى بزرگ.

10) به یقین، کسانى که کافر شده اند، آن گاه که عذاب قیامت را مى چشند، از سوى خدا به آنان ندا داده مى شود که: قطعاً دشمنى خدا با شما سخت تر از دشمنى شما با خودتان است. شما آن گاه با خود دشمنى کردید و این عذاب را براى خود فراهم آوردید که به ایمان فرا خوانده مى شدید ولى کفر مىورزیدید.

11) آنان در دوزخ مى گویند: پروردگارا، ما را دو بار میراندى و دو بار زنده کردى، ( نخست در دنیا میراندى و حیات برزخى بخشیدى، و بار دیگر جان ما را در برزخ گرفتى و حیات اُخروى بخشیدى ) اکنون معاد را باور کردیم و به گناهان خود اعتراف نمودیم; آیا براى بیرون شدن از این جا راهى هست ؟

12) به آنان گفته مى شود: اى کفرپیشگان، این کیفر به سزاى آن است که چون خداوند به یکتایى خوانده مى شد انکار مى کردید، و اگر چیزى شریک او قرار داده مى شد آن را باور مى نمودید. اینک داورى از آنِ خداوند بلند مرتبه و بزرگ است که در حق شما هر چه بخواهد حکم مى کند.

13) اوست آن که نشانه هاى خود را در ربوبیت و تدبیر هستى به شما نشان مى دهد و از آسمان براى شما روزى فرو مى فرستد، ولى جز کسى که به خدا روى آورده است این حقیقت را درنمى یابد.

14) پس اى مؤمنان، خدا را در حالى که عبادت خود را ویژه او ساخته اید بپرستید و در راهى که او براى شما ترسیم کرده است گام بردارید، هر چند کافران خوش نداشته باشند.

15) اوست آن که مرتبه هاى فرمانروایى اش بسى بلند است و صاحب عرش عظیم است. روح نبوت را که از امر اوست بر هر کس از بندگانش که بخواهد القا مى کند و او را به رسالت برمى انگیزد تا مردم را از روز دیدارشان با خدا بیم دهد;

16) از روزى که آنان با برکنار شدن حجاب ها درمى یابند که در پیشگاه خدا آشکارند و هیچ چیزى از آنان بر خدا پنهان نیست. آن زمان از جانب خدا ندا مى رسد که: امروز فرمانروایى از آنِ کیست ؟ و خود پاسخ مى گوید که: از آنِ خداوندِ یگانه است که بر همه موجودات چیره است.