13) روزى که مردان و زنان منافق که در تاریکى ها فرو رفته اند ، به مؤمنان مى گویند : در انتظار ما باشید تا به شما برسیم و از نور شما برگیریم . در پاسخ آنان گفته مى شود : به دنیا که پشت سر نهادید باز گردید و با ایمان و کردار شایسته نورى بجویید که روشنایِى امروز برخاسته از ایمان و عمل شایسته دیروز است . آن گاه میان مؤمنان و منافقان دیوارى کشیده مى شود که مؤمنان را احاطه مى کند و درى دارد; درونِ آن رحمت و بُرونش از جانب آن عذاب است .

14) منافقان ، اهل ایمان را ندا در مى دهند که مگر ما با شما بر یک آیین نبودیم ؟ مؤمنان مى گویند : چرا ، ولى شما خود را به بلا و هلاکت افکندید و در انتظار آن بودید که براى دین و دینداران سختى ها پدید آید ، و در شکّ و تردید به سر بردید و آرزوها شما را فریب داد ، تا آن که فرمان خدا آمد و مرگْ شما را درگرفت ، و شیطانِ حیله گر با نشان دادن جلوه هاى عفو و رحمت خدا شما را اغفال کرد .

15) پس امروز نه از شما منافقان و نه از کسانى که کافر شدند ، فدیه اى که خود را به وسیله آن از آتش دوزخ برهانید ، گرفته نمى شود; جایگاهتان آتش است و آن تنها یاور شماست و بد بازگشتگاهى است .

16) آیا براى کسانى که ایمان آورده اند هنگامِ آن نرسیده است که دل هایشان به یاد خدا و آن کتابِ سراسر حقى که از جانب خدا نازل شده است خاشع شود و مانند کسانى نباشند که قبلاً به آنان کتاب آسمانى داده شد و زمان بر آنان به درازا کشید ، پس دل هایشان سخت شد و بسیارى از آنان عبادت خدا را رها کردند و به گناهان روى آوردند و فاسق شدند ؟

17) بدانید که خدا زمین را پس از مردنش ، با رویش گیاهان زنده مى کند ، و هم او مى تواند دل هاى سخت را نرم و خاشع گرداند; شما نیز زمینه خشوع را در دل هایتان فراهم سازید . به راستى ما آیات و نشانه ها را براى شما به روشنى بیان کرده ایم ، باشد که به خرد دریابید .

18) همانا مردان و زنانى که صدقه داده اند و کسانى که با انفاقشان در راه خدا به خداوند وامى نیکو داده اند ، آنچه پرداخته اند براى آنان دو چندان مى شود و در آخرت پاداشى نفیس و گرانمایه خواهند داشت .