17) به سوى فرعون برو که او طغیان کرده و بندگى خدا را وانهاده است .

18) و به او بگو : آیا دوست دارى که دل از طغیان بشویى و به پاکى رسى ؟

19) و آیا سرِ آن دارى که تو را به شناخت پروردگارت راه نمایم تا از او بیم داشته باشى و بندگى اش کنى ؟

20) موسى به سراغ فرعون رفت و او را به بندگى خدا فرا خواند و بزرگترین آیت ( اژدها شدنِ عصایش ) را به او نشان داد .

21) فرعون رسالت موسى را دروغ انگاشت و او را نافرمانى کرد .

22) سپس پشت کرد و براى مبارزه با رسالت موسى به تلاش برخاست .

23) آن گاه مردم را گرد آورد و ندا در داد .

24) و گفت : منم برترین پروردگار شما .

25) پس خدا او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت .

26) به یقین ، در این داستان براى کسى که فطرتى سالم دارد و از عذاب خدا مى ترسد ، پند و عبرتى است .

27) اى منکران رستاخیز ، آیا آفرینش شما سخت تر است یا آفرینش آسمان که خدا آن را بنا کرده است .

28) سقفش را برافراشت و آن را موزون ساخت .

29) و شبش را تاریک کرد و روزش را آشکار نمود ،

30) و زمین را پس از آفرینش آسمان و سامان دادن آن گسترانید ،

31) آبِ آن را با شکافتن چشمه ها ، از آن درآورْد و جارى ساخت و گیاهش را رویانید ،

32) و کوه ها را بر زمین استوار کرد .

33) تا شما و دام هایتان را بهره مند سازد .

34) این جهان سرانجام به آخرت خواهد پیوست . پس وقتى که آن بزرگ ترین هنگامه سهمگین رخ دهد ،

35) روزى که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آوَرد ،

36) و دوزخ براى کسى که دیده اى دارد که بدان ببیند نمایانده شود ، آن گاه آدمیان دو دسته شوند .

37) امّا آن کس که سرکشى کرده و از مرز بندگى خدا خارج شده ،

38) و زندگى دنیا را برگزیده و آخرت را فراموش کرده است ،

39) به یقین دوزخ جایگاه اوست .

40) و امّا آن کس که از مقام و مرتبه پروردگارش ترسیده و نفس خود را از هوا و هوس باز داشته است ،

41) به یقین بهشت جایگاه اوست .

42) مشرکان به تمسخر از تو مى پرسند : قیامت چه زمانى برپا مى شود ؟

43) اى پیامبر ، در خاطره تو از حقیقت رستاخیز چیست و از آن چه مى دانى تا زمان وقوع آن را بدانى ؟

44) امر قیامت تنها به پروردگار تو باز مى گردد و اوست که حقیقت آن و هنگام وقوعش را مى داند .

45) پس خبر دادن از زمان قیامت برعهده تو نیست ، تو فقط هشداردهنده اى و کسى را هشدار مى دهى که درخور ترس از رستاخیز باشد .