155) آیا درنمى یابید که خداوند از داشتن فرزند منزّه است ؟!

156) آیا شما را کتابى آسمانى هست که مدعاى شما در آن ثبت شده باشد و شما از برهانى روشن برخوردار باشید ؟!

157) اگر راست مى گویید، کتابتان را بیاورید و آن را ارائه دهید.

158) و مشرکان میان خدا و جنیان نسبت خویشاوندى پنداشتند و آنها را فرزندان خدا شمردند، در حالى که جنّیان به خوبى مى دانند که خودشان براى حساب و جزا احضار خواهند شد. آیا فرزندان خدا محاکمه مى شوند ؟!

159) منزّه است خدا از آنچه مشرکان او را بدان وصف مى کنند و داشتن فرزند را به او نسبت مى دهند.

160) لیکن بندگانِ خالص شده براى خدا، که او را پرستش مى کنند و دل به غیر او نمى بندند، خدا را به اوصافى که درخور اوست مى ستایند.

161) قطعاً شما مشرکان و آنچه شما آن را مى پرستید،

162) نمى توانید هیچ کس را بر ضد خدا گمراه کنید،

163) مگر کسى را که خود از پى آتش دوزخ روانه است.

164) جبریل و سایر فرشتگان سخنشان این است که: هیچ یک از ما نیست مگر این که مقام و منزلتى معین دارد و نمى تواند از آن تخطى کند.

165) همانا ما به انتظار فرمان خدا در پیشگاه او صف کشیده ایم.

166) و ما تسبیح گویان خداییم و ساحتش را از آنچه شایسته او نیست، منزّه مى شمریم.

167) به یقین، مشرکان قریش و هم مسلکانشان مى گفتند:

168) اگر کتابى یادآور، از آن گونه که بر امّت هاى نخستین نازل شد، نزد ما بود،

169) قطعاً ما راه مى یافتیم و بندگانى مى شدیم خالص شده براى خدا.

170) دیرى نگذشت که ما قرآن را برایشان فرو فرستادیم، ولى آنان به گفته خود وفا نکردند و به آن کافر شدند; پس زود است که وِزر و وبال کفرشان را بدانند.

171) همانا پیشتر سخن و قضاى ما در حق آن بندگانى که آنان را به رسالت فرستادیم مقرّر و حتمى شد،

172) که: آنان قطعاً بر دشمنانشان پیروز خواهند شد.

173) و این که: گروه و لشکر ما، آن مؤمنانِ مجاهد، بر مخالفانشان چیره خواهندگردید.

174) پس اى پیامبر، تا زمانى نه چندان طولانى، از مشرکان قوم خود روى بگردان و آنان را مهلت ده.

175) در این مدت آنان را بنگر و انکار و دشمنى شان را نظاره کن; زود است که آنان نیز فرجام انکار و سرکشى خود را ببینند و بنگرند که چگونه به دست شما کشته و اسیر مى گردند.

176) پس آیا مشرکان خواهان آنند که هرچه زودتر عذاب ما به سراغشان بیاید ؟

177) ] بدانند [ آن گاه که عذاب به درگاه خانه هایشان فرود آید و همگان را فراگیرد، بامداد کسانى که اخطار شده اند، بامداد بدى است.

178) و تا مدتى از آنان روى بگردان و تا فرارسیدن اجلشان به آنان مهلت ده.

179) و در این مدت، کفر و عصیان مردم را نظاره گر باش; دیرى نمى گذرد که آنان فرجام شوم کفر و گناه خویش را که همان عذاب دوزخ است بنگرند.

180) منزّه است پروردگار تو ـ پروردگار عزتمند ـ از آنچه مشرکان او را بدان وصف مى کنند.

181) و سلام خدا بر همه فرستادگان.

182) و سپاس خداى را که پروردگار جهانیان است.