13) و چه بسیار مردم شهرها که از مردم شهر تو که تو را از آن بیرون کردند نیرومندتر بودند و ما آنان را هلاک کردیم و براى آنها هیچ یار و یاورى نبود که به آنان کمک کند.

14) آیا کسانى که بر دلیل روشنى از جانب پروردگارشان تکیه کرده اند، مانند کسانى اند که کارهاى زشتشان برایشان جلوه داده شده است و از هواهاى نفسانى خود پیروى کرده اند ؟

15) وصف آن بهشتى که به تقواپیشگان وعده داده شده چنین است: در آن نهرهایى است از آبى تغییرناپذیر و نهرهایى از شیر که مزه اش دگرگون نشده و نهرهایى از باده که براى نوشندگان لذیذ است، و نهرهایى از عسلِ خالص شده. و براى آنان در آن جا از هرگونه میوه اى فراهم است، و از جانب پروردگارشان آمرزشى خواهند داشت که گناه و ناگوارى را از آنان خواهد زدود. آیا کسانى که در این بهشت درمى آیند همچون کسانى اند که در آتش دوزخ جاودانند و به آنان آبى داغ مى نوشانده اند که روده هایشان را پاره پاره کرده است ؟

16) و از این مردم کسانى اند که به سخنان تو گوش فرا مى دهند، ولى هنگامى که از نزد تو بیرون مى روند، به یارانت که از دانش ( معرفت الهى ) بهره مند شده اند مى گویند: او اندکى پیش چه گفت ؟ اینان کسانى اند که خدا بر دل هایشان مهر نهاده است و از هواهاى نفسانى خود پیروى کرده اند.

17) آنان که هدایت یافته و تسلیم فطرت پاک خویش شده و از پى حق رفته اند، خدا بر هدایتشان افزوده و تقواى درخورِ آنان را به آنان داده است تا از گناهان پرهیز کنند.

18) آیا کفرپیشگان جز این انتظار مى برند که قیامت ـ که ناگهان مى آید ـ بر آنان در رسد ؟ به راستى نشانه هاى آن هم اکنون پدید آمده است و آن گاه که فرا رسد یادآور مى شوند، ولى در آن هنگام که دوران عمل گذشته است چگونه این یادآورى براى آنان سودمند است ؟

19) حقیقت این است که هیچ معبودى جز خدا نیست. تو این را مى دانى; پس بر طبق دانش خود عمل کن و براى گناه خویش و براى مردان و زنان با ایمان آمرزش بخواه، تا از کسانى نباشى که خدا بر دل هایشان مهر مى نهد، که خدا به احوال شما آگاه است و جنب و جوش و آرام و قرارتان را مى داند.