16) و ما ابراهیم را به سوى قومش به رسالت فرستادیم آن گاه که به مردمش گفت: فقط خدا را بپرستید و از او پروا داشته باشید، زیرا عبادت خدا و پرهیزگارى براى شما بهتر است اگر بدانید.

17) جز این نیست که شما به جاى خدا بت هایى را مى پرستید که از اُلوهیَّت بهره اى ندارند. شما در این که آنها را خدا مى نامید و به پرستش آنها مى پردازید دروغ مى بافید، زیرا آنهایى که به جاى خدا عبادتشان مى کنید تا سودى به شما برسانند اختیاردار روزىِ شما نیستند; روزىِ شما نزد خداست، از او روزى طلب کنید و او را بپرستید و در برابر نعمت هایى که به شما داده است شکرگزار او باشید; چرا که براى حسابرسى فقط به سوى او بازگردانده مى شوید.

18) اگر مرا دروغگو بشمارید و توحید و قیامت را منکر شوید، خلاف انتظار من نیست، زیرا امت هایى هم که پیش از شما بودند، فرستادگان الهى را دروغگو شمردند. و بر فرستاده خدا وظیفه اى جز ابلاغ پیامِ روشن نیست.

19) آیا منکران روز قیامت درنیافته اند که چگونه خداوند آفریدگان را نخست پدید مى آورد، سپس آنها را با آفرینشى مجدد به سوى خویش باز مى گرداند ؟ به یقین این کار براى خداوند آسان است.

20) اى پیامبر، بگو: در زمین سیر کنید و بنگرید که چگونه خداوند آفرینش آدمیان را آغاز کرد. آن گاه ] درمى یابید که [ خداوند نشئه آخرت را پدید مى آورد. کیفیت آفریده ها نشانه آن است که قدرت خداوند بى انتهاست و او بر هر چیزى تواناست.

21) و بگو: آنگاه که نشأه آخرت پدید آید، خداوند هر که را بخواهد عذاب مى کند و هر که را بخواهد به رحمت خود درمى آورد، و شما به سوى خداوند بازگردانده مى شوید.

22) شما هرگز نمى توانید نه در زمین خدا را ناتوان سازید و از او بگریزید و نه در آسمان; نه خود به تنهایى مى توانید بر او غالب شوید و نه جز خدا سرپرستى دارید که بتواند شما را بر او چیره کند و از عذاب برهاند و نه یاورى دارید که بتوانید با کمک او از عهده این کار برآیید.

23) کسانى که آیات الهى را انکار کرده و به معاد و لقاى خداوند کفر ورزیده اند، از رحمت من نومید شده اند و اینانند که عذاب دردناک قیامت را خواهند داشت.