2) و به شب هاى ده گانه ماه ذى حجّه ،

3) و به آن جفت و طاق ( روز تَرویه و عَرَفه ) ،

4) و به شب آن گاه که در حال گذر است ، به همه اینها سوگند که طغیانگران دچار عذاب خواهند شد و خداپرستان پاداش خواهند گرفت .

5) آیا در اینها که یاد شد ، براى خردمندى که حق را از باطل تشخیص دهد ، سوگندى رسا هست ؟

6) آیا ندانسته اى که پروردگارت با قوم عاد چه کرد ؟

7) با ارم ، آن شهرى که پایه ها و ستون ها ( قصرها و بناهاى عالى ) داشت ،

8) که مانند آن در هیچ یک از شهرها ساخته نشده بود .

9) آیا ندانسته اى که خدا با قوم ثمود چه کرد ؟ همانان که در آن درّه ، صخره ها را مى بریدند و در کوه ها خانه مى ساختند .

10) آیا ندانسته اى که خدا با فرعون که صاحب میخ ها بود چه کرد ؟

11) همان کسانى که در شهرها سر به طغیان برداشتند .

12) و در آنها تباهى بسیار به بار آوردند .

13) پس پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنها فرود آورد .

14) قطعاً پروردگار تو در کمین طغیانگران است و آنان را سزا خواهد داد .

15) آرى ، آدمى این گونه است که وقتى پروردگارش او را مى آزماید بدین طریق که عزیزش مى دارد و نعمتش مى بخشد ، مى گوید : پروردگارم مرا عزیز داشته و انجام هر کارى را بر من روا دانسته است .

16) و امّا وقتى او را مى آزماید بدین طریق که روزى را بر او تنگ مى گیرد ، مى گوید : پروردگارم مرا خوار شمرده است .

17) نه ، چنین نیست که خوارى در بینوایى و عزّت در توانگرى باشد ، اینها وسیله آزمایش شما هستند . چگونه ثروت براى شما مایه عزّت است در حالى که شما یتیم را گرامى نمى دارید .

18) و یکدیگر را بر اطعام بینوا ترغیب نمى کنید .

19) و میراث یتیمان را با حق خود یکجا مى خورید .

20) و مال را بسیار دوست مى دارید .

21) آرى ، هرگز توانگرى نشانه عزّت و بینوایى نشانه خوارى نزد خدا نیست ، آن گاه که زمین را خرد و ذرّه ذرّه گردانند ،

22) و فرمان پروردگارت در رسد و فرشتگان صف در صف بیایند ،

23) و دوزخ در آن روز آورده شود ( پدیدار گردد ) ، آن روز انسان متوجه مى شود که نعمت ها و محنت ها همه وسیله آزمون الهى بوده است ، ولى این توجه کجا براى او سودمند است ؟