17) و آن را از نفوذ هر شیطانِ رانده شده­اى که براى دست­یابى به اسرار غیب به آن برآید، محفوظ داشتیم.

18) مگر این که کسى از آنان بخواهد استراق سمع کند و رخدادهاى آینده را از فرشتگان دریابد، که شهابى آشکار او را دنبال خواهد کرد.

19) و زمین را به صورت دشت هایى قابل کِشت گستراندیم و کوه هایى استوار که لرزه هاى زمین را بگیرند در آن افکندیم و از هر چیزى که داراى وزن است در آن رویاندیم.

20) و براى شما و کسانى که شما روزى دهنده آنان نیستید، اسباب زندگى را در آن فراهم آوردیم.

21) و هیچ چیز نیست مگر این که خزانه­هاى آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازه معیّن فرو نمى­فرستیم

22) و بادها را که بارورکننده گیاهانند فرستادیم، پس آبى از آسمان فرو فرستادیم و آن را براى نوشیدن در اختیار شما نهادیم و شما هرگز ذخیره کننده آن در خزانه هاى زمین نیستید.

23) و به یقین، ماییم که زندگى مى بخشیم و مى میرانیم، و ماییم که پس از شما هر چه هست به ارث مى بریم.

24) و قطعاً از شما مردم کسانى را که پیش تر بودند شناخته ایم و کسانى را که پس از این خواهند بود، نیز شناخته ایم.

25) و بى تردید پروردگار توست که آنان را در صحنه قیامت محشور مى کند، قطعاً کارهاى او همه از روى حکمت است و او به همه چیز داناست.

26) و به راستى ما انسان را از گِلى خشک که از گِلى سیاه و بدبو و دگرگون­شده پدید­آمده­بود آفریدیم.

27) و جن را پیش از آفرینش انسان، از آتشى پدید آمده از بادى سوزان خلق کردیم.

28) و یاد کن زمانى را که پروردگار تو به فرشتگان گفت: من از گِلى خشکیده که آن از گِلى سیاه و بدبو و دگرگون شده است بشرى خواهم آفرید.

29) پس وقتى او را درست اندام ساختم و از روح خود در او دمیدم، به خاک بیفتید و او را سجده کنید.

30) پس فرشتگان همگى سجده کردند،

31) مگر ابلیس که خوددارى کرد از این که با سجده کنندگان باشد.