12) و همان کسى که انواع موجودات را آفرید، و براى شما کشتى ها و شترانى که بر آنها سوار مى شوید پدید آورد،

13) تا بر پشتِ آنها قرار گیرید، سپس نعمت پروردگارتان را ـ آن گاه که بر مرکب ها نشستید ـ یاد کنید و بگویید: پاک و منزّه مى دانیم کسى را که این مرکب را به تسخیر ما در آورد و گرنه ما را یاراى آن نبود که این را در اختیار خویش گیریم.

14) و قطعاً ما به سوى پروردگارمان بازخواهیم گشت.

15) مشرکان خداى یکتا را وجودى مرکّب انگاشتند آن گاه که با قائل شدن فرزند براى او، بعضى از بندگانش را جزئى براى او قرار دادند. به راستى که انسان بسیار ناسپاس است و ناسپاسى او آشکار است.

16) آیا از آنچه مى آفریند دخترانى را به فرزندى برگرفته و پسران را به شما اختصاص داده است ؟

17) آنان چنین مى پندارند، در صورتى که وقتى یکى از آنان را به آنچه همسان خداى رحمان انگاشته و دختر او شمرده است مژده دهند، چهره اش از شدت اندوه کبود مى شود و آکنده از خشم مى گردد.

18) آیا زنان را که در زر و زیور پرورش داده مى شوند و هنگام مجادله بیانى نارسا دارند فرزند خدا مى انگارند ؟

19) و آنان فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند دختر پنداشتند; آیا هنگام آفرینش آنها حضور داشتند که به دختر بودنشان گواهى مى دهند ؟ بى گمان گواهى آنان ثبت مى شود و روز قیامت مورد بازخواست قرار خواهند گرفت.

20) و ] به گمان خود بر درستىِ پرستش فرشتگان برهان آوردند و [ گفتند: اگر خداى رحمان مى خواست، ما آنها را نمى پرستیدیم، زیرا هر چه را که او نخواهد، تحقق نمى پذیرد. آنان به این سخن هیچ علمى ندارند و نمى دانند که مشیّت الهى چیست و چگونه است، و جز به حدس و گمان سخن نمى گویند.

21) آیا پیش از قرآن کتابى آسمانى به آنان داده و پرستش فرشتگان را در آن روا شمرده ایم تا بدان تمسّک جویند و بر کردار خویش حجّت آورند ؟

22) نه، آنان هیچ دلیلى ندارند، بلکه گفتند: ما پدران خود را بر آیینى یافتیم و راه و رسم آنان را دنبال نموده و رهیافته ایم.