11) خویشاوندان را روز قیامت به یکدیگر نشان مى دهند ، ولى از حال دیگرى جویا نمى شوند ، گناهکار دوست دارد و آرزو مى کند که در برابر عذاب آن روز پسرانش را فدیه دهد ،12) و نیز همسر و برادرش را ،
13) و خویشاوندان نزدیکش را همانان که امروز او را در کنار خود مى گیرند و پناه مى دهند ،
14) و همه کسانى را که در روى زمینند ، سپس این فدیه او را از عذاب برهاند .
15) نه ! هرگز فدیه اثرى نمى بخشد ، چرا که آن آتش آتشى شعلهور است و خاموش نمى گردد;
16) دست ها و پاها را مى سوزاند و از جاى برمى کَند .
17) و به سوى خود فرا مى خواند آن کسى را که به ایمان پشت کرده و از پرستش خدا روى برتافته ،
18) و ثروتى گرد آورده و آن را در جایى نگه داشته و به مستمندان کمک نکرده است .
19) به راستى انسان آزمند و حریص آفریده شده است .
20) چون گزندى به او برسد بى تابى مى کند و ناله و اندوه سر مى دهد .
21) و چون خیرى به او روى بیاورد ، آن را به شدت از دیگران باز مى دارد .
22) مگر نمازگزاران ،
23) همانان که بر نماز خود مداومت مى کنند ،
24) و آنان که مى دانند در اموالشان حقى است معلوم و معین ،
25) براى نیازمندى که سؤال مى کند و بینوایى که از درخواست کردن اِبا دارد;
26) و آنان که روز جزا را تصدیق کرده و تصدیق خود را در عمل نشان مى دهند .
27) و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند .
28) چرا که ] مى دانند [ کسى را از عذاب پروردگارشان ایمنى نداده اند .
29) و آنان که دامن خود را حفظ مى کنند ،
30) مگر از همسرانشان یا کنیزانى که مالک آنها شده اند که اینان نکوهش نمى شوند .
31) پس کسانى که راهى جز آنچه مقرر شده است طلب کنند ، قطعاً از مرز الهى گذشته اند .
32) و آنان که امانت هاى یکدیگر را پاس مى دارند و بر پیمان خود ، وفادارند .
33) و آنان که شهادت هاى خود را برپا مى دارند ( در تحمل و اداى آن هیچ گونه کوتاهى نمى کنند و در آن تغییرى نمى دهند ) .
34) و آنان که بر نماز خود مراقبت دارند و آداب کمال آن را رعایت مى کنند .
35) اینان در بوستان هاى بهشتى خواهند بود و ] در آن جا [ مورد احترام قرار خواهند گرفت .
36) با این وصف که کفر موجب ورود به دوزخ ، و ایمان موجب ورود به بهشت است ، کسانى که اظهار ایمان کرده و در حقیقت کافرند ، چه مقصدى دارند که در کنار تو قرار مى گیرند و دیده از تو باز نمى گیرند ( همواره ملازم تو هستند ) ؟
37) از جانب راست و چپ و گروه گروه ؟
38) آیا هر یک از آنان طمع دارد که با این حضورش ، به بهشتِ سرشار از نعمت درآورده شود ؟
39) چنین نیست ! ما آنان را از چیزى ( نطفه ) که خود مى دانند آفریده ایم .