21) و هنگامى که به آنان گفته شود: از آیینى که خدا نازل کرده است پیروى کنید، خواهند گفت: چنین نمى کنیم، بلکه پیرو سنتى خواهیم بود که پدرانمان را بر آن یافته ایم. آیا بر پیروى از پدرانشان اصرار دارند هرچند شیطان آنان را بدین پیروى به سوى عذاب آتش فراخوانده باشد ؟

22) و هر کس تسلیم خدا شود و با تمام وجود به پرستش او روى آورد قطعاً به محکم ترین دستاویز چنگ زده است و فرجام کارش نجات و رستگارى است، چرا که فرجام کارها به سوى خداوند و در اختیار اوست.

23) و کسانى که کفر ورزیده اند، نباید کفرشان مایه اندوه تو گردد. بازگشت آنان به سوى ماست و ما آنان را به حقیقت آنچه کرده اند آگاه خواهیم ساخت و پیامدهاى اعمالشان را که آتش است به آنان نشان خواهیم داد. همانا خداوند به اندیشه ها و نیّت هاى نهفته در سینه ها، به خوبى داناست.

24) کافران مپندارند که در این جهان از تحت قدرت ما خارج شده اند; ما به آنان اندک بهره اى مى دهیم سپس آنان را به اجبار به سوى عذابى سخت خواهیم برد.

25) اگر از این مشرکان بپرسى: چه کسى آسمان ها و زمین را آفریده است ؟ قطعاً خواهند گفت خدا آفریدگار هستى است. اى پیامبر، تو به خاطر اعتراف مشرکان که در حقیقت اعتراف به توحید است، خدا را ستایش کن; ولى بیشتر آنان نمى دانند که تدبیر امور هستى از آفرینش آنها جدا نیست و اعتراف به آفریدگارى خدا اعتراف به یکتایى و نفى شریک از اوست. آرى، گروه اندکى از مشرکان این حقیقت را درمى یابند ولى آن را انکار مى کنند.

26) آنچه در آسمان ها و زمین وجود دارد فقط از آنِ خداست، زیرا تنها خداست که بى نیاز است و بر کارهایش که همه زیباست، ستایش مى شود.

27) و اگر هر درختى که در پهنه زمین است قلم باشد، و هرچه دریا هست مرکّب گردد و هفت دریاى دیگر ( دریاهاى بسیار ) به مدد آید و بر آن افزوده شود، آن گاه با آن قلم ها و مرکّب ها آفریده هاى خداوند نگارش یابد، دریاها تمام مى شود و نگارش آفریده هاى خدا به پایان نمى رسد، به راستى او عزیز است و چیزى بر او غالب نمى آید و حکیم است و تدبیر امور هستى را به هیچ کس وانمى گذارد.

28) مپندارید که حسابرسى اعمالِ این همه خلایق امکان پذیر نیست، زیرا نزد خدا، آفرینش همه شما و برانگیختنتان، مانند آفرینش و برانگیختن یک تن است، چرا که خداوند خود شنوا و بینا به هر گفتار و کردارى است.