26) و همانا ما نوح و ابراهیم را به رسالت فرستادیم و در میان نسل آن دو ، نبوّت و کتاب را قرار دادیم; پس گروهى از آنان هدایت یافتند و بسیارى از آنان از حد و مرز الهى بیرون رفتند .

27) سپس پیامبران دیگر خود را نیز بر طریقه آنان پى در پى فرستادیم ، و عیسى پسر مریم را از پى آنان آوردیم و به او انجیل را عطا کردیم ، و در دل هاى کسانى که از او پیروى کردند مهربانى و رحمت قرار دادیم . آنان رهبانیّت ( عزلت براى عبادت ) را از پیش خود درآوردند ، ما آن را در آیینشان مقرر نکردیم ولى به آن روى آوردند تا خشنودى خدا را بجویند ، اما حدّ و مرز آن را چنان که باید رعایت نکردند; پس به کسانى از آنان که ایمان آوردند اجرشان را عطا کردیم و بسیارى از آنان از مرز دین خارج شدند .

28) اى کسانى که ایمان آورده اید ، از خدا پروا کنید و به پیامبرش محمّد ایمانى راستین بیاورید ( همه دستورات او را اطاعت کنید ) که خداوند به ازاى ایمان و اطاعت شما دو بهره از رحمت خود را به شما ارزانى خواهد کرد و برایتان نورى قرار خواهد داد که در دنیا در پرتو آن حرکت کنید و نیک و بد را بشناسید و در آخرت راه بهشت را بیابید و آن را بپیمایید ، و گناهان شما را خواهد بخشید ، و خدا آمرزنده و مهربان است .

29) آرى ، ما مؤمنان را به درجات بالاتر ایمان دعوت کردیم و دو بهره از رحمت خود را به آنان وعده دادیم تا اهل کتاب ] یهود و نصارا [ باور نکنند که مؤمنان نمى توانند به چیزى از فضل خدا دست یابند . این وعده براى آن است که فضل و بخشش به دست خداست ، آن را به هر که بخواهد مى دهد ، و خدا داراى فضل و بخشش بزرگ است .