22) در آن جا براى همیشه ماندگارند. مبادا این وعده ها را بعید بدانید، چرا که خداست که نزد او پاداشى بزرگ است.

23) اى کسانى که ایمان آورده اید، اگر پدران و برادرانتان کفر را بر ایمان برگزیدند آنان را دوست خود و عهده دار کارهایتان قرار ندهید و کسانى از شما که آنان را دوست خود گیرند و کارهایشان را به آنان بسپرند ستمکار خواهند بود.

24) اى پیامبر، به آنان که ایمان آورده اند بگو: اگر پدران و پسران و برادران و همسران و خویشاوندانتان و اموالى که گرد آورده اید و تجارتى که از کسادش بیم دارید و خانه هایى که آنها را خوش مى دارید، نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راه او محبوب تر است و اینها مانع رفتن شما به جهاد شده اند، منتظر باشید تا خدا فرمان خود را اجرا کند ( مؤمنانى را جایگزین شما کند که خدا از هر چیزى براى آنان محبوب تر است و به بهترین وجه در راه او جهاد مى کنند ) و بدانید که خداوند مردمى را که از مرز بندگى او خارج شوند، به سوى پیامبر و یارى دین خدا هدایت نمى کند.

25) قطعاً خداوند شما را در معرکه هاى فراوانى یارى کرده است، و نیز در آن روز که در وادى ( حُنَین ) با مشرکان به کارزار پرداختید، آن گاه که کثرت افرادتان شما را شادمان ساخته بود به گونه اى که خدا را فراموش کردید و به فراوانى لشکر خود اعتماد نمودید، ولى آن سپاه عظیم کارساز نشد و هیچ خطرى را از شما دفع نکرد و در محاصره دشمن قرار گرفتید و زمین با همه فراخى اش بر شما تنگ شد و سرانجام به دشمن پشت کردید و گریختید.

26) پس از آن، خداوند آرامشى را از جانب خود بر پیامبرش و بر مؤمنانى که در آن معرکه ثابت قدم ماندند فرو فرستاد و لشکریانى را از فرشتگان که شما آنها را ندیدید براى یارى شما نازل کرد و کسانى را که کافر شدند کیفر داد، و این است سزاى کفرپیشگان.