20) و من به خدا که پروردگار من و پروردگار شماست پناه برده ام از این که سنگسارم کنید; پس شما را یاراى این کار نیست.

21) و اگر به من ایمان نمى آورید، از من کناره گیرى کنید و کارى به من نداشته باشید.

22) ] فرعونیان رسالت موسى را نپذیرفتند. [ پس موسى پروردگار خود را خواند که: اینان مردمى تبهکار و درخور هلاکت اند.

23) ] خدا به او فرمود: [ بندگانم ( بنى اسرائیل ) را شبانه به سوى دریا کوچ ده که شما قطعاً تعقیب خواهید شد.

24) و چون دریا را با عصایت گشودى و از آن گذشتید، آن را همچنان باز بگذار تا فرعونیان به آن درآیند، که آنان لشکرى هستند که قطعاً در آن غرق خواهند شد.

25) چه بوستان هاى پر درخت و چشمه سارهایى که از خود برجاى نهادند،

26) و کشتزارها و جایگاه هایى نیکو که در آنها کاخ ها و خانه هاى زیبا ساخته بودند،

27) و نعمت هایى که در آن بسر مى بردند و گفتگوهایى خوش داشتند.

28) آرى، ماجرا این گونه بود، و هنگامى که ما آنان را هلاک کردیم، همه آن نعمت ها را به مردمى دیگر ( بنى اسرائیل ) به میراث دادیم.

29) و نه آسمان بر آنان گریه کرد و نه زمین ( هلاکتشان در جهان هستى تأثیرى نگذاشت ) و چون فرمان خدا به نابودى آنان رفته بود مهلت نیافتند و بى درنگ نابود شدند.

30) و به راستى بنى اسرائیل را از آن عذاب خفّت آور رهانیدیم;

31) از اسارت فرعون که متکبّر و از تجاوزکاران بود.

32) و قطعاً از روى آگاهى بنى اسرائیل را برگزیدیم و بر جهانیان برترى بخشیدیم.

33) و به آنان از معجزات چیزهایى دادیم که در آنها آزمونى آشکار براى ایشان بود.

34) همانا اینان ( مشرکان مکّه و دیگر بت پرستان عرب ) مى گویند:

35) فرجام حیات ما جز همین مرگِ نخستین که با آن نابود مى شویم چیزى نیست و ما قطعاً برانگیخته نخواهیم شد.

36) اگر راست مى گویید، پدران ما را زنده کنید و آنان را باز آورید.

37) آیا اینان بهترند یا قوم ( تُبّع ) پادشاه یمن، و کسانى که پیش از آنان بودند ؟ ما قوم تبّع و امّت هایى را که پیش از آنان بودند هلاک ساختیم، زیرا آنها مردمى تبهکار بودند.

38) ] چگونه مرگ نابودى است ؟ در صورتى که [ ما آسمان ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است نیافریدیم که بازى کرده باشیم.

39) ما آنها را جز به حق ( هدفدار ) نیافریده ایم. این براى ضرورت برپایى رستاخیز برهانى روشن است ولى بیشترشان نمى دانند.