25) ابراهیم به آنان گفت: جز این نیست که شما بت هایى را به جاى خدا معبود خود قرار داده اید تا به این وسیله در زندگى دنیا، میان خودتان دوستى برقرار سازید، ولى بدانید که روز قیامت همین خدایان از شما تبرى مى جویند و سرانِ شما نیز از شما اعلان بیزارى مى کنند و هر گروهى گروه دیگر را لعنت خواهد کرد و جایگاهتان آتش است و یاورانى نخواهید داشت که شما را از عذاب رهایى بخشند.

26) آن گاه لوط به وى ایمان آورد و ابراهیم گفت: من وطن خود را ترک مى گویم و از میان مردم مشرک به سوى پروردگارم رهسپار مى شوم و به جایى مى روم که بتوانم آزادانه عبادت کنم. همانا اوست آن مقتدرى که هر که را یارى کند خوار نمى گردد، و اوست آن حکیمى که هر که را حراست کند تباه نمى شود.

27) و اسحاق و یعقوب را به او عطا کردیم و در نسلش پیامبرى و کتاب آسمانى را قرار دادیم و در دنیا پاداش او را به وى ارزانى داشتیم و قطعاً در آخرت نیز از زمره شایستگان خواهد بود.

28) و از لوط یاد کن آن گاه که به مردمش گفت: کار زشتى را مرتکب مى شوید که به لواط و همجنس بازى مى پردازید! هیچ امّتى از امّت هاى جهان در این کار بر شما پیشى نگرفته و این کار در میان آنها شایع نبوده است.

29) آیا شما به سراغ همجنسان خود مى روید و با ترک ازدواج با زنان، راه تداوم نسل بشر را رها مى کنید و در محفل هاى خود در حضور مردم آن کار زشت و ناپسند را انجام مى دهید ؟ از عذاب الهى بهراسید! ولى قوم لوط پاسخى جز این نداشتند که از سرِ استهزا گفتند: اى لوط، اگر راست مى گویى که این کارها کیفر خداوند را در پى دارد، عذاب خدا را براى ما بیاور.

30) و لوط گفت: پروردگارا، مرا بر این مردمى که با آمیزش با مردان، زمین را به فساد مى کشند و نسل بشر را به نابودى تهدید مى کنند، یارى ده.