2) و هنگامى که زنان مُطَلَّقه به پایان عدّه خود نزدیک شدند ، یا به آنان رجوع کنید با این هدف که با آنان معاشرت نیکو داشته باشید و حقوقشان را رعایت کنید و یا بگذارید عدّه شان به سر آید و به خوبى و با رعایت حقوقشان از آنان جدا شوید ، و در صورت جدایى ، دو مرد از خودتان ( از مؤمنان ) را که عادلند بر طلاق گواه گیرید ، و گواهى را براى خدا برپا دارید . اینها احکامى هستند که هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد بدانها پند داده مى شود ، و هر کس از خدا پروا بدارد و حدود الهى را رعایت کند ، خدا براى بیرون شدن او از تنگناها راهى پدید مى آورد .

3) و از جایى که تصوّر نمى کند ، به او روزى مى رساند و نیازهاى زندگى اش را برطرف مى سازد . و هر کس بر خدا توکل کند ، خدا براى تأمین سعادت او بس است; چرا که خدا کار خود را به انجام مى رساند . و خدا براى هر چیزى اندازه اى قرار داده است .

4) و از زنان شما آنان که از دیدنِ خون حیض نومیدند ، اگر شک دارید که آیا به سنّ یائسگى رسیده اند یا به سبب عارضه اى حایض نمى شوند ، عدّه آنان سه ماه است ، و عدّه زنانى که در سال هاى عادت به سر مى برند ولى خون ندیده اند ، نیز سه ماه است ، و سرآمد عدّه زنان باردار این است که وضع حمل کنند . و هر کس از خدا پروا کند ( به احکام و مقرّرات الهى پاى بند باشد ) ، خدا براى او در کارش آسانى پدید مى آورد .

5) این فرمان خداست که آن را به سوى شما فرو فرستاده است; و هر کس از خدا پروا کند و به فرمان او گردن نهد ، خدا گناهان صغیره او را مى بخشد و مزدى را که از آن اوست بزرگ و پربار مى گرداند .