22) و کیست ستمکارتر از آن کس که آیات پروردگارش به او تذکر داده شود آن گاه از آن روى برتابد ؟ اینان مجرم اند و ما قطعاً در آخرت از مجرمان انتقام خواهیم گرفت.

23) همانا به موسى تورات را که نزول قرآن را بر تو تأیید مى کند عطا کردیم; پس مبادا درباره رستاخیز که روز لقاى خداست و قرآن بیانگر آن است در تردید باشى; و ما تورات را وسیله هدایت بنى اسرائیل قرار دادیم.

24) و از میان آنان گروهى را چون در امر دین شکیبایى ورزیدند و پیش از آن به آیات ما یقین داشتند، به امامت و رهبرى گماردیم تا مردم را به فرمان ما به سرمنزل هدایت برسانند.

25) به یقین، پروردگارت روز قیامت خود میان بنى اسرائیل درباره آنچه بر سرش اختلاف مى کردند داورى خواهد کرد. و حق گرایان و باطل اندیشان را از هم جدا خواهد ساخت.

26) آیا این واقعیت که بسیارى از امت ها را هلاک ساختیم آنان را رهنمون نشده است ؟ همان امت هایى که پیش از اینان بودند و هم اکنون اینان در خانه هاى آنان راه مى روند. به یقین در آنچه یاد شد، آیات و نشانه هایى است; پس آیا پندها را نمى شنوند و حق را نمى پذیرند ؟

27) آیا ندیده اند که ما با ابرهاى باران زا آب را به سوى زمین خشک که گیاهى در آن نروییده است مى رانیم، و به وسیله آن زراعتى از زمین برمى آوریم که دام هایشان و خودشان از آن مى خورند ؟ آیا چشم نمى گشایند و نمى بینند ؟

28) و مشرکان مى گویند: اگر شما مؤمنان راست مى گویید، این فتح و پیروزى که شما را به آن نوید داده اند چه وقت تحقق مى یابد ؟

29) اى پیامبر، بگو: روز فتح فرا مى رسد، ولى در آن روز ایمانِ کسانى که کفر ورزیده اند سودى برایشان ندارد و عذاب آنان را فرامى گیرد و هیچ مهلتى به آنان داده نمى شود.

30) پس روى از آنان برتاب و در انتظار آن باش که خداوند حق را بر باطل چیره سازد و تو را پیروز گرداند; آنان در انتظارند که با مردن و یا کشته شدن تو، دعوتت پایان پذیرد.