32) همسر عزیز گفت: این همان جوانى است که مرا در ]عشق[ او سرزنش کردید، و اینک در حضور شما اعتراف مى کنم که من از او خواستم که خودش را در اختیار من نهد و به وصال من درآید، ولى او سخت امتناع ورزید. و سوگند یاد مى کنم که اگر آنچه را به او فرمان مى دهم انجام ندهد قطعاً زندانى خواهد شد و از زمره حقیران خواهد گشت.

33) یوسف گفت: پروردگارا، زندان براى من از چیزى که مرا به آن فرا مى خوانند محبوب تر است، و اگر نیرنگشان را از من نگردانى به آنان گرایش مى یابم و از نادانان خواهم شد.

34) پس پروردگارش دعاى او را اجابت کرد و نیرنگ همسر عزیز و سایر زنان را از او بگردانید. آرى، او شنونده سخن بندگان خویش است و به حالشان داناست.

35) پس از چندى براى عزیز مصر و دیگر دولتمردان این رأى پدید آمد که یوسف را با وجود این که نشانه هاى بسیارى از پاکدامنى او دیده بودند براى مدّتى روانه زندان کنند.

36) یوسف به زندان رفت و دو جوان از بردگان پادشاه مصر نیز با او وارد زندان شدند. مدّتى گذشت. یکى از آن دو زندانى به یوسف گفت: من خود را در خواب دیدم که انگور مى فشارم تا شراب بسازم، و دیگرى گفت: من خود را در خواب دیدم که بر روى سرم نان مى برم و پرندگان از آن مى خورند. ما را به تعبیر خوابى که هر یک دیده ایم آگاه کن که ما تو را از نیکوکاران و بر تعبیر خواب توانا مى بینیم.

37) یوسف گفت: هیچ غذایى که روزىِ شما کنند به شما نمى رسد مگر این که حقیقت آن را به شما خبر مى دهم پیش از آن که به شما برسد. این دانشى نیست که بتوان آن را تحصیل کرد، این از جمله علومى است که پروردگارم به من آموخته است، زیرا من آیین مردمى را که به خدا ایمان ندارند و آخرت را منکرند رها کرده ام.