39) اى دو همدم زندان، آیا خدایان پراکنده شایسته پرستش اند یا خداوند یکتا که بر همه موجودات چیره است ؟

40) شما به جاى خدا جز نام هایى را که خود و پدرانتان آنها را نامگذارى کرده اید و حقیقتى ندارند نمى پرستید. خداوند بر این که آنها از جایگاه شفاعت برخوردارند یا از خود در هستى تأثیرى دارند، هیچ برهانى فرو نفرستاده است. حکومت در جهان هستى جز از آنِ خدا نیست. او فرمان داده است که جز وى را نپرستید. این است آن آیینى که مى تواند جوامع بشرى را بر پاى دارد و از نیکبختى برخوردار سازد، ولى بیشتر مردم این حقیقت را درک نمى کنند.

41) اى دو همدم زندان، امّا یکى از شما دو تن از زندان آزاد مى شود و ساقىِ دربار مى گردد و به سرورش شراب مى دهد، و امّا آن دیگرى به دار کشیده مى شود و پرندگان از سرش مى خورند. امرى که درباره آن از من نظر مى خواستید حتمى شده است.

42) یوسف به آن کس از آن دو تن که دریافت نجات مى یابد، گفت: مرا نزد سرورت یاد کن، باشد که وسیله آزادى مرا از زندان فراهم کند، ولى شیطان از خاطر او برد که یوسف را نزد سرور خود یاد کند، از این رو یوسف چند سالى در زندان ماند.

43) و پادشاه به مهتران دربارش گفت: من در خواب هفت گاو فربه را دیدم که هفت گاو لاغر آنها را مى خورند، و هفت خوشه سبز و خوشه هاى دیگرى که خشک بودند نیز در خواب دیدم. اى مهتران، اگر تعبیر خواب مى کنید، درباره خوابم به من نظر دهید.