37) موسى در پاسخ فرعونیان گفت: پروردگارم از شما به کسى که هدایت را از جانب او آورده آگاه تر است و بهتر مى داند که فرجام نیک دنیا و آخرت از آنِ کیست. بدانید که شما نیکبخت نمى شوید، زیرا حقیقت این است که ستمکاران به نیکبختى نخواهند رسید.

38) و فرعون گفت: اى بزرگان، درستىِ آنچه موسى مرا بدان فرا مى خواند براى من روشن نشده است. من جز خودم معبودى براى شما سراغ نداشته ام. اى هامان، براى من بر گِل آتش بیفروز و آجر تهیه کن و با آن کاخى مرتفع بساز تا بر فراز آن برآیم، شاید از وجود خداى موسى آگاهى بیابم. من مى پندارم که او از دروغگویان است.

39) فرعون و لشکریانش به ناحق در سرزمین مصر بر مردمان چیره شدند و وانمود کردند که سراى آخرت امرى مشکوک است، و گمان بردند که به سوى خداوند باز گردانده نمى شوند.

40) بدین سبب او و لشکریانش را گرفتیم و آنان را به دریا انداختیم. پس بنگر که فرجام ستمکاران چگونه است!

41) و آنان را پیشوایانى قرار دادیم که در کفرورزى و ارتکاب گناه مقتدا باشند و مردمان را به کفر و گناه که درپى دارنده آتش است فراخوانند و در قیامت شفاعت هیچ کس به آنان نمى رسد و یارى نمى شوند.

42) و چون پیوسته گروهى از مردم به پیروى از آنان گمراه شده اند، در این دنیا هماره لعنتى را بدرقه آنان کرده ایم و از آن رو که در قیامت از سوى کسى یارى نمى شوند مورد تنفر مردمند و از زشت رویان خواهند بود.

43) پس از آن که امت هاى پیشین را نابود ساختیم، سزاوار بود که دعوت و اخطار تجدید شود; ازاین رو کتاب آسمانى تورات را که دربردارنده دلایلى روشن و براى مردم مایه بینش و هدایت و رحمت بود به موسى عطا کردیم، باشد که دریابند و عبرت گیرند و عقاید و رفتارهاى بایسته را بفهمند.