44) اى پیامبر، مردم را از روزى که عذاب به سراغشان مى آید و هلاکشان مى کند بیم ده. در آن روز کسانى که ستم کرده اند ( شرک ورزیده و کافر شده اند ) مى گویند: پروردگارا، مرگ ما را تا زمانى نزدیک به تأخیر انداز. در این صورت دعوت تو را مى پذیریم و از پیامبران پیروى مى کنیم. به آنان بگو: آیا پیش تر سوگند یاد نمى کردید که امّتى نیرومندید و شما را فنا و انقراضى نیست ؟

45) و آیا در دیار کسانى که بر خود ستم نمودند سکونت نکردید ؟ و حال آن که براى شما آشکار شد که با آنان چگونه رفتار کردیم، و براى شما مَثَل ها زدیم و از امّت هاى هلاک شده نمونه هاى بسیارى بیان کردیم.

46) ما بر سر آنان عذابى فرود آوردیم و آنان هم نیرنگ خود را به کار بستند، ولى نیرنگشان در اختیار خدا بود و در نزد او آشکار. پس هرگز براى آنان چاره ساز نشد، هر چند مکرشان چنان بود که کوه ها به وسیله آن از جاى کنده مى شد.

47) پس هرگز مپندار که خداوند در وعده خود با پیامبرانش تخلّف مى کند و به آنان یارى نمى رساند و دشمنانشان را کیفر نمى دهد، قطعاً خداوند شکست ناپذیر و انتقام گیرنده است.

48) روزى انتقام خواهد گرفت که قیامت رخ دهد و زمین به غیر این زمین و آسمان ها نیز به غیر این آسمان ها مبدل شوند و پرده ها همه کنار رود و همگان دریابند که در پیشگاه خداوند یگانه که بر همه موجودات چیره است، آشکارند.

49) آن روز گنهکاران را مى بینى که در زنجیرها به هم بسته شده اند.

50) جامه هایشان از قَطِران ( ماده اى سیاه و بدبو ) است و آتش چهره آنان را مى پوشاند.

51) ]آرى، قیامت روى مى دهد[ تا خداوند به هر کسى همان را که فراهم آورده است سزا دهد و در آن هیچ تأخیرى نیست زیرا خدا به سرعت اعمال بندگانش را حسابرسى مى کند.

52) اینها همه ابلاغى است براى مردم تا حقایق روشن شود و مردم به وسیله آنها بیم داده شوند و بدانند که خدا معبودى یگانه است و صاحبان خرد نیز متذکر گردند.