41) روزى که هیچ مهترى امرِ زیردست خویش را کفایت نمى کند و ذرّه اى از گرفتارى او را برطرف نمى سازد و آنان از سوى هیچ کس یارى نمى شوند.

42) مگر کسى که خدا بر او رحمت آورَد و شفاعتِ شفاعت کننده اى را در حق او بپذیرد. همانا خداوند مقتدرى شکست ناپذیر است و هر که را بخواهد مورد رحمت خود قرار مى دهد.

43) به راستى درخت زقّوم،

44) خوراک گناه پیشه است.

45) همانند فلز ذوب شده است و در شکم ها مى جوشد;

46) همچون جوشیدن آب جوشان.

47) اى فرشتگانِ مأمور دوزخ، آن گناه پیشه را بگیرید و به میانه دوزخ سوقش دهید.

48) سپس بر فراز سرش از آب جوشانى که بدان عذاب شود، فرو ریزید.

49) و به او گویید: بچش! همانا تویى آن که خود را براى همیشه مقتدر و ارجمند پنداشتى.

50) اى کفرپیشگان، این است آنچه در آن تردید روا مى داشتید.

51) به یقین تقواپیشگان در جایگاهى امن قرار دارند;

52) در بوستان ها و در کنار چشمه سارانى.

53) آنان جامه هایى از حریرِ نازک و دیباى ضخیم بر تن مى کنند و با اُنس و اُلفت رو به روى هم مى نشینند.

54) آرى، این گونه است; و آنان را با حوریانى که چشمانى سیاه و درشت دارند قرین مى سازیم.

55) در آن جا هر نوع میوه اى مى طلبند و از زیانش در امانند.

56) در آن جا ] تلخى [ مرگ را نمى چشند و براى همیشه زنده و جاویدند. مرگشان همان مرگِ نخستین بود که حیات دنیا را بدان سپرى کردند، و هرگز تیره بخت نمى شوند، زیرا خدا آنان را از عذاب دوزخ مصون داشته است.

57) تا از جانب پروردگارت بر تقواپیشگان تفضّلى باشد، و این است سعادت بزرگ.

58) جز این نیست که ما فهم مطالب قرآن را با نزول آن به زبان تو ( زبان عربى ) آسان ساختیم، باشد که قومت آنها را دریابند و متذکّر شوند.

59) ولى آنان متذکّر نشدند; پس منتظر عذابى براى تکذیب کنندگان باش که آنان نیز در انتظار خواهند بود.