47) و ما قرآن را با این ویژگى که مردم را به تسلیم شدن در برابر خدا و ایمان آوردن به پیامبران و کتاب هاى آسمانى فرامى خواند، بر تو نازل کردیم، از این رو کسانى که به آنان کتاب آسمانى داده ایم به قرآن ایمان مى آورند، و حتى برخى از این مشرکان نیز به آن ایمان خواهند آورد. از اهل کتاب و مشرکان فقط کافرانِ حق پوش آیات ما را انکار مى کنند.

48) و تو پیش از نزول قرآن کتابى نمى خواندى و با دست خود چیزى نمى نوشتى، که اگر چنین بود، آنان که نادرستى قرآن را ادعا مى کنند خود نیز در صحت آن و الهى بودنش تردید مى کردند.

49) آرى، قرآن کتابى جمع آورى شده و نگارش یافته نیست، بلکه آیاتى روشن و روشنگر است که در سینه کسانى که به آنان دانش عطا شده است نهفته است و جز کسانى که در حق آیات ما ستم مى کنند و از روى دشمنى و لجاجت از پذیرش آنها خوددارى مىورزند کسى آیات ما را انکار نمى کند.

50) آن حق پوشان ستم پیشه با این ادعاى ناروا که قرآن را نمى توان معجزه نامید، گفتند: اگر او پیامبر است، چرا از جانب پروردگارش معجزاتى مانند معجزات موسى و عیسى بر او فرستاده نمى شود ؟ اى پیامبر، به آنان بگو: جز این نیست که آیات و معجزات نزد خداست، هرگاه بخواهد و هرگونه اراده کند، آنها را فرو مى فرستد. آوردن معجزه برعهده من نیست، من فقط اخطارکننده ام، و وظیفه ام این است که رسالتم را به روشنى ابلاغ کنم.

51) و آیا معجزه بودن این کتابى که آن را بر تو نازل کرده ایم و پیوسته بر آنان خوانده مى شود، براى آنان کافى نبوده است ] که خواهان معجزه اى دیگرند [ ؟ به راستى قرآن براى مردمى که ایمان مى آورند سرشار از رحمت و تذکار است.

52) اى پیامبر، در پاسخ منکران رسالت بگو: خداوند در کتاب خود به رسالت من گواهى داده است و کافى است که خداوند در این موضوعى که میان من و شما مورد نزاع است، گواه باشد، چرا که او هر آنچه را در آسمان ها و زمین است، مى داند و کسانى که با انکار کتاب الهى به خدا کافر شده و به باطل گرویده اند، اینانند که در گرایش هاى خود زیانکارند.