43) حال که فرجام کفر و شرک را دانستى، پیش از آن که روز قیامت فرا رسد، روى خود را به این دین ( یکتاپرستى ) که آیینى استوار است بگردان و تنها متوجه آن باش. روز قیامت حتمى است و هیچ چیز از جانب خدا مانع آن نخواهد شد. در آن روز مردم به دو گروه تقسیم مى شوند، گروهى به بهشت مى روند و گروهى به دوزخ درمى آیند.

44) کسانى که کفر مىورزند، آن روز عقوبت کفرشان دامنگیرشان مى شود، و کسانى که کار شایسته مى کنند، بساط زندگى جاوید را براى خود مى گسترانند.

45) ] خداوند روز قیامت را مقرر فرمود [ تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند از فضل خود سزا دهد. خداوند از آن رو مؤمنان شایسته کار را از فضل خود بهره مند مى کند که دوستدار آنان است، و او کافران را دوست نمى دارد.

46) از نشانه هاى خدا این است که بادها را مى فرستد تا نویدبخش باران باشند و بدین وسیله از رحمت خود به شما بچشاند و تا کشتى ها به فرمان او بر آب ها روان شوند و شما در طلب رزق و بخشش الهى برآیید. این نعمت ها را به شما ارزانى داشته است باشد که سپاسگزار او باشید و او را پرستش کنید.

47) و همانا پیش از تو پیامبرانى را به سوى قومشان به رسالت فرستادیم. آنان براى مردم خود دلایل روشن و روشنگر آوردند، ولى تنها گروهى از مردم ایمان آوردند و دیگران به مخالفت برخاستند. ما هم مؤمنان را یارى کردیم و از کسانى که مرتکب گناه شدند انتقام گرفتیم. آرى، یارى مؤمنان و نجاتشان از عذاب حقى است بر عهده ما که خود آن را بر عهده گرفته ایم.

48) خدا همان کسى است که بادها را مى فرستد که ابرى را به حرکت درمى آورند; سپس آن گونه که خدا مى خواهد آن را در پهنه آسمان مى گستراند و از آن پاره ابرهایى فشرده و به هم آمیخته مى سازد; آن گاه مى بینى قطرات باران از لا به لاى آنها بیرون مى آید. پس هنگامى که خداوند باران را به هر کس از بندگانش که خواست، رسانید، ناگهان آنان شادمان مى شوند.

49) و قطعاً پیش از این که باران بر آنان فرو ریزد، آرى لحظه اى پیش از آن مأیوس و ناامید بودند.

50) پس به آثار رحمت الهى و نتایج باران بنگر و ببین چگونه خداوند زمین را پس از آن که خشک و مرده بود، با رویش گیاهان و درختان زنده کرد. به یقین، همان خداى رحمت آفرین مردگان را دوباره جان مى بخشد، و او بر هر کارى تواناست.