19) مرگ بر او باد ، چگونه سنجید و طرحى افکند .

20) باز هم مرگ بر او باد ، چگونه سنجید و طرحى افکند .

21) پس از آن نگریست تا رأى خود را باز گوید .

22) آن گاه اخم کرد و بر چهره اش ناخرسندى نمود .

23) سپس روى ] از حق [ گردانید و تکبّر ورزید .

24) و گفت : این قرآن چیزى جز افسونى برگرفته از جادوگران نیست .

25) این چیزى جز سخن بشر نیست .

26) به زودى او را به دوزخ در خواهم آورد .

27) و چه چیز تو را از حقیقت دوزخ آگاه کرد ؟

28) بر هر که دست یابد او را مى سوزاند و هر کسى را که در آن افتد رها نمى کند .

29) پوست ها را سخت ] مى گدازد و [ سیاه مى کند .

30) نوزده تن بر آن گمارده شده اند .

31) 31 و ما نگهبانان دوزخ را جز از فرشتگان قرار ندادیم و شماره آنها را جز براى آزمایش کافران یادآورى نکرده ایم ، تا اهل کتاب بدانند که این خبر با آنچه در کتاب هایشان آمده است مطابق است و در پى آن ، کسانى هم که ] به قرآن [ ایمان آورده اند بر ایمانشان بیفزایند و آنان که کتاب آسمانى به ایشان داده شده و نیز مؤمنان در حقّانیت قرآن تردید نکنند ، و سرانجام کسانى که در دل هایشان بیمارى شک و نفاق است و کفرپیشگان بگویند : خدا از توصیف نگهبانان دوزخ که نوزده فرشته اند چه چیزى اراده کرده است; این تعداد اندک از فرشتگان چگونه مى توانند آن همه دوزخیان را کیفر دهند ؟ ! بدین گونه خدا هر که را بخواهد به بیراهه مى کشاند و هر که را بخواهد به راه راست رهنمون مى شود . و شمارِ سپاهیان پروردگارت را جز او کسى نمى داند ، و یادآورى تعدادشان جز تذکارى براى بشر نیست .

32) نه ! قرآن سحر نیست; سوگند به ماه .

33) و سوگند به شب آن گاه که پشت کرد و رفت .

34) و سوگند به بامداد آن گاه که روشن و آشکار شود .

35) که قطعاً قرآن یکى از نشانه هاى بزرگ الهى است ،

36) در راستاى هشدار دادن به بشر .

37) براى هر کس از شما که بخواهد سبقت گیرد و راه ایمان و اطاعت پوید یا عقب بماند و راه کفر و عصیان در پیش گیرد .

38) هر کسى نزد خدا در گروِ دستاورد خویش است;

39) مگر اهل دست راست که حق بندگى خدا ادا کردند و خود را از رهن به درآوردند و از گرفتارى رها ساختند .

40) آنان در بوستان هاى بهشتى قرار دارند ، و مى پرسند ،

41) از گنهکاران :

42) چه چیزى شما را به دوزخ درآورده است ؟

43) در پاسخ مى گویند : ما از نمازگزاران نبودیم .

44) و بینوا را اطعام نمى کردیم .

45) و با باطل گرایان در بیهودگى فرو رفته و در گفتار و رفتار باطل به سر مى بردیم .

46) و روز جزا را دروغ مى شمردیم .

47) تا این که مرگمان که حقیقتى تردیدناپذیر بود دررسید .