45) خداست که همه جنبندگان را از آبى که داراى یک طبیعت است آفرید; با وجود این، آنها داراى گونه ها و انواع بسیارند; برخى از آنها بر شکمشان مى خزند و برخى از آنها بر روى دو پا راه مى روند و برخى از آنها بر روى چهار پا راه مى روند. خدا هر چه بخواهد مى آفریند، زیرا او بر هر چیزى تواناست.

46) همانا ما آیاتى که بیانگر صفات خدا و روشنگر راه ایمان و کفر و توحید و شرک است فرو فرستادیم، و خداوند هر که را بخواهد به راهى راست هدایت مى کند.

47) منافقان مى گویند: به خدا و پیامبر ایمان آوردیم و به فرمانشان گردن نهادیم. ولى گروهى از آنان پس از این اقرار روى مى گردانند و سرپیچى مى کنند. ولى هیچ یک از این دو گروه ایمان نیاورده اند.

48) و هنگامى که نزاعى درگیرد و آنان به قانون خدا و داورى پیامبر فراخوانده شوند، بى آن که انتظار رود، گروهى از آنان رویگردان مى شوند.

49) در صورتى که اگر داورى پیامبر ـ که همیشه حق است ـ به سود آنان باشد، با حال اطاعت و تسلیم به سوى او مى آیند.

50) آیا در دل هایشان مرضى هست، یا در حقانیّت دینشان تردید دارند، یا مى ترسند خداوند با حکمى ناحق به آنان ستم کند و پیامبرش با داورى نابحق ستم روا دارد ؟ نه، اینها دلیل رویگردانى شان نیست، بلکه از آن روست که آنان ستمکارند، زیرا اظهار ایمان کردند و در دل تسلیم نشدند.

51) ولى مؤمنانِ حقیقى هنگامى که نزاعى میانشان رخ دهد و به قانون خدا و داورى پیامبر فراخوانده شوند تا میانشان داورى کند، سخنشان جز این نیست که مى گویند: دعوت خدا را پذیرفتیم و بر اطاعت از خدا و پیامبرش گردن نهادیم. اینانند نیکبختان.

52) زیرا هر کس از خدا و پیامبرش فرمان برد و از خدا بترسد و از او پروا کند، تنها چنین کسانى به سعادت نایل مى گردند.

53) منافقان با سوگندهاى مؤکّد خود به خدا قسم خوردند که اگر آنان را به جهاد در راه خدا فرمان دهى، قطعاً به سوى میدان نبرد بیرون مى روند. به آنان بگو: سوگند یاد نکنید، زیرا جهاد در راه خدا طاعتى است که ضرورت آن در دین شناخته شده است و وجوب آن در گرو سوگند نیست، و اگر سوگندتان براى جلب رضایت خدا و پیامبر است، بدانید که خدا به آنچه مى کنید آگاه است و سوگندهاى شما او را فریب نمى دهد.