46) از نطفه ، آن گاه که در رحم ریخته مى شود .

47) و این که آفرینشِ دیگر ( پدید آوردن سراى آخرت ) برعهده اوست .

48) و این که اوست که توانگرى داده و دولت و مکنت بخشیده است .

49) و این که اوست پروردگار ستاره ( شِعرى ) .

50) و این که اوست که قوم هود ، عادِ نخستین را به عذاب هلاک ساخت .

51) و نیز قوم ثمود را ، و هیچ یک از کافرانِ آن قوم را باقى نگذاشت .

52) و قوم نوح را نیز پیش از عادیان و ثمودیان نابود کرد . آنان از قوم عاد و ثمود ستمکارتر و سرکش تر بودند .

53) و شهرهاى زیر و زبر شده قوم لوط را در هم فرو ریخت .

54) و بر آنها پوشانید عذابى را که پوشانید .

55) پس اى انسان ، در کدام یک از نعمت هاى پروردگارت تردید روا مى دارى ؟

56) این قرآن هشدارى است از جمله هشدارهاى نخستین .

57) ]هشدار مى دهد که] رستاخیز نزدیک شده است .

58) و جز خدا هیچ کس قادر نیست عذاب آن را برطرف کند .

59) پس چرا از این سخن که شما را به نجات از عذاب رستاخیز فرا مى خواند در شگفت شده اید و آن را انکار مى کنید ؟

60) چرا آن را به استهزا گرفته اید و به آن مى خندید و به حال خود نمى گریید ؟

61) و به بیهودگى روزگار مى گذرانید ؟

62) آرى ، از آن روى که خدا پروردگار شماست و رستاخیز در انتظارتان ، پس خدا را سجده کنید و او را بپرستید تا عذاب آن روز را از شما بگرداند .

2) و اگر این مشرکانِ لجوج آیت و معجزه اى ببینند روى برتافته و مى گویند : افسونى است در پى افسونى دیگر .

3) آنان پیامبر و نشانه هاى رسالتش را تکذیب کردند و از پى هواهاى نفسانى خود رفتند ، در صورتى که هر امرى سرانجام در جایگاه خود قرار خواهد گرفت و درستى یا نادرستى آن آشکار خواهد شد .

4) قطعاً از اخبار امّت هاى گذشته که به عذاب الهى هلاک شدند و از اخبار عذاب روز رستاخیز ، آنچه در آن پند و عبرت است به آنان رسیده است .

5) قرآن حکمتى رسا و کامل است ، ولى آن را دروغ انگاشتند و از پى هواى نفس خود رفتند; از این رو اخطارها به حالشان سود نمى دهد .

6) پس تو ـ اى پیامبر ـ از آنان روى بگردان و بر اخطارشان اصرار مکن و یاد کن روزى را که آن دعوت کننده آنان را به سوى چیزى سخت و دشوار که آن را تصوّر نمى کردند ، فرا مى خواند .