44) آرى، امّت هایى را پس از نوح پدید آوردیم و فرستادگان خود را پیاپى به رسالت فرستادیم. هرگاه براى راهنمایى امّتى پیامبر آنان آمد، او را دروغگو شمردند; ما نیز آن امت ها را یکى پس از دیگرى آورده و به وسیله عذاب هلاکشان ساختیم و از آنان چیزى باقى نگذاشتیم جز این که آنها را داستان هایى بر سر زبان ها نهادیم. پس دورى از رحمت خدا بر مردمى باد که ایمان نمى آورند.

45) سپس موسى و برادرش هارون را با معجزاتى که به آنان دادیم و با برهانى روشن به رسالت فرستادیم.

46) آن دو را به سوى فرعون و مهتران قومش گسیل داشتیم، ولى آنان گردنکشى کردند و رسالت آنها را نپذیرفتند و مردمى بودند که بر دیگران سلطه یافته بودند.

47) از این رو گفتند: آیا به دو بشر که مثل خود ما هستند و قومشان ما را بندگى مى کنند ایمان بیاوریم ؟

48) در نتیجه، موسى و هارون را تکذیب کردند، پس از زمره هلاک شدگان گشتند.

49) و همانا به موسى و هارون کتاب آسمانى تورات را دادیم، باشد که قومشان بدین وسیله هدایت یابند.

50) و عیسى بن مریم و مادرش را نشانه اى بر ربوبیّت خویش قرار دادیم و آن دو را در مکانى مرتفع و وسیع که جاى زندگى و داراى آبى جارى بود سکونت دادیم.

51) ما به فرستادگان خود گفتیم: اى پیامبران، از چیزهاى پاکیزه بخورید و استفاده برید و به شکرانه نعمت هاى الهى کارى شایسته کنید; قطعاً من به آنچه مى کنید به خوبى آگاهم، مبادا از فرمان من روى برتابید.

52) و اى مردم به یقین این است نوع شما که همه یک امت هستید و یک هدف را دنبال مى کنید پس بیش از یک پروردگار ندارید و منم پروردگار شما، پس همه از من پروا کنید.

53) ولى مردم دین و کتابى را که به وسیله پیامبران به آنان عرضه شده بود قطعه قطعه کردند و آن را میان خود تقسیم نمودند و هر کدام کتاب و دینى را برگزیدند و هر گروهى به آنچه در اختیار داشت شادمان بود.

54) پس اى پیامبر، آنان را تا هنگامى که عذاب الهى در رسد، در ورطه جهلشان رها کن.

55) آیا این کفرپیشگان مرفّه مى پندارند این مال و اولادى که به آنان مى دهیم و بدین وسیله به آنان مدد مى رسانیم،

56) از آن روست که آنان را بزرگ مى شمریم و مى خواهیم در دادنِ نعمت ها به آنان شتاب کنیم ؟! نه، این گونه نیست، آنان درک نمى کنند که حقیقت چیست. ما بدین وسیله آنان را سرگرم مى کنیم تا همچنان در طغیان خود باقى بمانند.

57) آرى، مال و اولاد کافران وسیله خیرى براى آنان نیست. قطعاً کسانى که بیم آن دارند که از سعادت محروم شوند، چون از خشم پروردگارشان مى هراسند،

58) و آنان که به آیات پروردگارشان ایمان مى آورند،

59) و کسانى که به پروردگارشان شرک نمىورزند،