54) و چون کسانى که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند، به آنان بگو: سلام بر شما. پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است. چنین است که هر کس از شما از روى نادانى ـ نه از روى تکبر و خودبرتربینى ـ گناهى کند سپس بعد از آن توبه نماید و شایسته گردد، خدا او را مى بخشد که او آمرزنده و مهربان است.

55) و بدین سان آیات ( معارف الهى ) را شرح مى دهیم تا امورى که باید، تحقق یابد و راه گنهکاران نیز براى اهل ایمان آشکار شود.

56) بگو: من نهى شده ام از این که کسانى را بپرستم که شما آنها را به جاى خدا مى خوانید و مى پرستید. بگو: پرستش غیر خدا برخاسته از هواهاى نفسانى شماست و من از هواهاى شما پیروى نمى کنم، چرا که در این صورت گمراه شده ام و از ره یافتگان نخواهم بود.

57) بگو: من در اثبات رسالت خود، بر قرآن که دلیلى روشن از جانب پروردگار من است اتکا دارم و شما آن را دروغ انگاشته اید، و معجزاتى که درخواست مى کنید و شتاب در آمدنِ آنها را مى خواهید در اختیار من نیست. فرمانروایى جز از آنِ خدا نیست، حق را از باطل جدا مى کند و او بهترین داور میان من و شماست.

58) بگو: اگر آنچه از من درخواست مى کنید و شتاب در آمدنِ آن را مى خواهید در اختیار من بود و من آن را مى آوردم، شما باز هم ایمان نمى آوردید و کار میان من و شما به پایان رسیده بود، و خدا از هر کسى به ستمکاران داناتر است.

59) و گنجینه هاى غیب تنها نزد اوست، جز او کسى آنها را نمى داند، و آنچه را که در خشکى و دریاست مى داند، و هیچ برگى نمى افتد مگر این که آن را مى داند، و هیچ دانه اى در تاریکى هاى زمین فرونمى افتد و نه هیچ تر و خشکى مگر این که آنها را مى داند. آرى هیچ چیزى فرونمى افتد مگر این که آن در کتابى روشن ثبت شده است.