52) گروهى از کسانى که پیش از نزول قرآن کتاب آسمانى به آنان دادیم، به قرآن ایمان مى آورند.

53) و هنگامى که قرآن بر آنان تلاوت شود مى گویند: ما به این قرآن ایمان داریم. این حق است و از سوى پروردگارمان آمده است. ما پیش از آن که قرآن نازل شود، در برابر آن تسلیم بودیم.

54) به اینان دو بار مزدشان داده خواهد شد، به این سبب که در دو نوبت ایمان آوردند و هر بار بر مرارت هاى راه ایمان شکیبایى کردند; و آنان با خلق و خوى نیکو و مدارا با مردم، آزار و اذیّت آنان را از خود دور مى سازند و از آنچه روزىِ آنان کرده ایم براى خدا و در راه او انفاق مى کنند.

55) و آن گاه که سخن بیهوده اى چون دشنام و درشتى بشنوند از آن دورى کرده پاسخ نمى دهند، بلکه براى ترک مشاجره مى گویند: سود و زیان کردارهاى ما از آنِ ماست و به شما نمى رسد و سود و زیان کردارهاى شما نیز از آنِ شما است و به ما نمى رسد. سپس وداع کرده و مى گویند: شما از سوى ما در امن و امانید، و در دل مى گویند: ما خواهان همنشینى با جاهلان نیستیم.

56) اى پیامبر، کار تو نیست که ایمان را بر قلب مردمى که دوستشان دارى بنشانى و آنان را به سر منزل هدایت برسانى، بلکه خداست که بر دل هر کس که بخواهد ـ چنان که براى گروهى از اهل کتاب خواست ـ ایمان را افاضه مى کند و او داناتر است به کسانى که هدایت پذیرند.

57) گروهى از مشرکان مکه، بهانه اى دیگر ساز کرده و گفتند: اگر از قرآن، این کتاب هدایت، پیروى کنیم و همراه تو باشیم، بى درنگ ما را از دیارمان مى ربایند و با کشتن ما و غارت اموالمان، سرزمین مکه را از وجود ما تهى مى کنند. آیا آنان را در حرمى امن، جاى ندادیم ؟ حرمى که میوه ها و محصولات فراوانى به سوى آن آورده مى شود و در آن جمع مى گردد; محصولاتى که از جانب ما روزىِ آنان شده است; ولى بیشترشان نمى دانند که ما از آنان حراست مى کنیم و امنیّتشان را برقرار مى سازیم و به آنان روزى مى دهیم.

58) و این حقیقت را نیز بدانند که این گونه نیست که اگر مردم آنان را از میان نبرند بقایشان تضمین شده باشد; چه بسیار شهرها که مردمش مُتنعِّم بودند و در زندگى سرمستى کردند و ما آنان را نابود ساختیم. اى پیامبر، این ویرانه ها که در معرض دیدِ آنهاست، خانه هاى آنهاست که پس از هلاکتشان جز شمارى از آنها مسکونى نشد. اینک ماییم که آن خانه ها را از آنان به ارث برده ایم.

59) هرگز پروردگار تو شهرها را نابود نمى کند مگر این که در مرکز آنها پیامبرى بفرستد که آیات ما را بر مردمش تلاوت کند; و ما آبادى ها را به عذاب ویران نمى کنیم مگر این که مردمانِ آنها با تکذیب پیامبر و انکار آیاتِ ما ستمکار شوند.